Διακεκριμένος συγγραφέας και ιστορικός, με έργο ιδιαίτερου ενδιαφέροντος, όπως τα μυθιστορήματα «Η Αυτοκράτειρα των Αποχαιρετισμών», «Ανδρόνικος Α. Κομνηνός», «Ο Τελευταίος Σουλτάνος» και η «Μπουμπουλίνα», ο Michel De Grece, πρίγκιπας Μιχαήλ της Ελλάδας και της Δανίας, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 85 ετών έπειτα από νοσηλεία σε νοσοκομείο της Αθήνας.
Ήταν το μοναδικό τέκνο του πρίγκιπα Χριστόφορου, μικρότερου γιου του βασιλιά Γεωργίου Α’ της Ελλάδας και της Φρανσουάζ της Γαλλίας, αδελφής του κόμη των Παρισίων, κοντά στον οποίο μεγάλωσε καθώς έχασε και τους δύο γονείς του σε νεαρή ηλικία. Ο πρίγκιπας Μιχαήλ θα ερχόταν κατόπιν στην Ελλάδα στην οικογένεια του πατέρα του για να υπηρετήσει την στρατιωτική του θητεία.
Στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 60 συνάντησε στην Αθήνα την σύντροφο της ζωής του:
Η Μαρίνα Καρέλλα, κόρη του Θεόδωρου Καρέλλα, της οικογένειας κλωστοϋφαντουργών, καλλιτεχνική φύση, προσπέρασε τις αντιλήψεις της εποχής, σπούδασε Καλές Τέχνες στην Ελλάδα και το Παρίσι, μαθήτευσε δίπλα στον Γιάννη Τσαρούχη. Όπως η Μαρίνα ήθελε κάτι περισσότερο από όσα προορίζονταν για ένα κορίτσι της εποχής της, έτσι και ο Μιχαήλ που λάτρευε την ιστορία και τη συγγραφή δεν αρκούνταν στην ιδιότητα του πρίγκιπα.
Οι δυο τους αρραβωνιάστηκαν προκαλώντας αίσθηση, με τον Μιχαήλ να παραιτείται από τα δικαιώματα του στη διαδοχή στο θρόνο προκειμένου να παντρευτούν με μοργανατικό γάμο.
Γράφει ο Μιχαήλ στην μονογραφία της συζύγου του που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Φερενίκη με αφορμή την μεγάλη retrospective έκθεση προς τιμήν της εικαστικού στο Μουσείο Μπενάκη:
«Δεν διάλεξε έναν από τους νεαρούς που επιθυμούσε για αυτήν η οικογένεια της. Ένα μέλος της βασιλικής οικογένειας, δηλαδή ο υποφαινόμενος, την ερωτεύτηκε και τη ζήτησε σε γάμο. Παντρευτήκαμε τον Φεβρουάριο του 1965 στα Ανάκτορα των Αθηνών.»
Το ζευγάρι μετακόμισε στο Μαρούσι και απέκτησε δύο κόρες, τις πριγκίπισσες Αλεξάνδρα και Όλγα με τη Μαρίνα να συνεχίζει την καλλιτεχνική της σταδιοδρομία, σχεδιάζοντας σκηνικά για το θέατρο, ζωγραφίζοντας, και τον Μιχαήλ να ξεκινά τη συγγραφική του δραστηριότητα. Το πρώτο του βιβλίο, που εκδόθηκε το 1970, είχε τίτλο «Ιστορία, αδερφή μου, υπάρχει μέλλον;» για το οποίο τιμήθηκε με το λογοτεχνικό βραβείο Cazes.
Μιχαήλ και Μαρίνα στο σπίτι τους στο Παρίσι.
Στη συνέχεια θα μετέφεραν την έδρα τους στο Παρίσι και τη Νέα Υόρκη, εξακολουθώντας πάντα να εμπνέονται και να δημιουργούν, βρισκόμενοι στο επίκεντρο μιας καλλιτεχνικής συντροφιάς απαρτιζόμενη από τη Νίκι ντε Σαν Φαλ, τον Άντι Γουόρχολ, τον Αλεξανδρο Ιόλα:
Η Μαρίνα θα ασχοληθεί και με τη γλυπτική, παρουσιάζοντας έργα της σε εκθέσεις σε σημαντικές γκαλερί ανά τον κόσμο, ενώ ο Μιχαήλ θα εκδώσει μια σειρά από ιστορικά μυθιστορήματα που έγιναν διεθνή best seller, όπως «Η Νύχτα στο Σαράι» και «Το παλάτι των δακρύων».
Την ίδια στιγμή δεν άφησαν ποτέ πίσω τους την Ελλάδα, περνώντας κάθε καλοκαίρι στο σπίτι τους στην Πάτμο και διατηρώντας επί σειρά δεκαετιών έναν πιστό κύκλο αγαπημένων φίλων.
Το σπίτι στο νησί είναι πάντοτε ένας τόπος έμπνευσης για δημιουργία και για τους δυο τους.
Η αγάπη τους για την Ελλάδα βρήκε ωστόσο την μεγαλύτερη έκφρασή της στην διάθεση τους για προσφορά:
Παππούδες πέντε εγγονιών, ο Μιχαήλ, -ή Michel De Grece όπως υπογράφει τα βιβλία του- και η σύζυγός του Μαρίνα Καρέλλα είχαν μια γεμάτη και πλούσια ενδιαφερόντων και ασχολιών ζωή, με έδρα την Αθήνα, στο επίκεντρο της οποίας ωστόσο βρίσκεται η «ΕΛΙΖΑ», η οργάνωση που ίδρυσαν με σκοπό την προστασία των κακοποιημένων παιδιών που έχει να επιδείξει ένα πλούσιο και σημαντικό έργο.
