O Τάσος Ιορδανίδης υποδύεται τον ρόλο του Μάνου στη σειρά «Η γη της ελιάς» του Mega, η οποία συνεχίζει για τρίτη χρονιά με επιτυχία να κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του τηλεοπτικού κοινού.
Εκτός από την επιτυχία του στην τηλεόραση, η θεατρική παράσταση «Θέλω να σου κρατώ το χέρι», που έγραψε ο ίδιος και σκηνοθέτησε η σύζυγός του, σημειώνει για τρίτη σεζόν μεγάλη προσέλευση κοινού στο θέατρο Άλφα «Ληναίος-Φωτίου».
Μάλιστα φέτος, στο βιογραφικό του ήρθε να προστεθεί ο ρόλος του παρουσιαστή στην εκπομπή «Μπαμπά-δες» της ΕΡΤ. Παράλληλα σκηνοθετεί μια πεντάδα υπέροχων κωμικών ηθοποιών στην παράσταση «Πες μου ότι είναι ψέμα – Επιχείρηση Ωρωπός», του Άντονι Νίλσον στο θέατρο Noūs. Επιπλέον έχει γράψει το δεύτερο έργο του, με τίτλο «Φακντ- απ», σε σκηνοθεσία και πάλι της Θάλειας Ματίκα, με την Αφροδίτη Λιάντου και τον Διονύση Παπανδρέου –με τους οποίους συνεργάστηκε και στη «Γη της ελιάς»– στους βασικούς ρόλους, ενώ ετοιμάζει μια διασκευή-μεταγραφή ενός κλασικού έργου του Άουγκουστ Στρίντμπεργκ.
Όπως αποκαλύπτει μεταξύ άλλων, στο περιοδικό Vita, για την παράσταση «Θέλω να σου κρατώ το χέρι», «πρόκειται για μια έντονη παράσταση, που έχει όμως και πολύ χαλαρές στιγμές, συχνά λέμε χαριτολογώντας ότι λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά, με την έννοια ότι έχουμε σταματήσει να τσακωνόμαστε επειδή όλα τα προβλήματά μας βγαίνουν στη φόρα επάνω στη σκηνή. Αυτό μπορεί να ισχύει ως ένα βαθμό, αλλά δεν παύει βέβαια να είναι μια θεατρική παράσταση, οπότε υπάρχει αυτή η σύμβαση».
Όσο για τη συμμετοχή του στη Γη της Ελιάς, τον συγκινεί που ο κόσμος έχει αγκαλιάσει αυτή τη δουλειά αλλά και το ρόλο τον ως Μάνος. «Συνηθίζω να λέω χαριτολογώντας ότι η σειρά από συνήθεια έγινε εμμονή». Ωε παρουσιαστή σε εκπομπή, αναφέρει τα εξής: «Όταν μου έγινε η πρόταση, ήμουν πάρα πολύ θετικός, αλλά στη συνέχεια άρχισα να έχω κάποιους ενδοιασμούς. Η Θάλεια, όμως, μου έδωσε την ενθάρρυνση που χρειαζόμουν και, όπως είπε και ο γιος μου, «κι αν αποτύχεις, μπαμπά, και τι έγινε;».
Και κάπως έτσι το δέχτηκα, γιατί είναι μια εκπομπή με πολλές ευαισθησίες και με ένα θέμα το οποίο εμένα προσωπικά με αγγίζει πάρα πολύ, καθώς αφορά τον θεσμό της οικογένειας, αλλά και την «μπαμπαδοσύνη», το «μπαμπάδιασμα». (γέλια) Και με αυτή την ιδιότητα το παρουσιάζω… ως μπαμπάς.
Από τη δική του εµπειρία, τι είναι άραγε αυτό που διατηρεί µια σχέση υγιή και ανθεκτική στον χρόνο; Όπως λέει, «δεν ξέρω να απαντήσω. Αυτά τα πράγματα τυχαίνουν. Αυτό όμως που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι ότι από την πρώτη στιγμή που γνωριστήκαμε με τη Θάλεια μέχρι τώρα, μετά τα δύο παιδιά και τα δεκαπέντε χρόνια της κοινής μας ζωής και με όλα όσα έχουμε περάσει, έχουμε καταφέρει να επικοινωνούμε πολύ ουσιαστικά. Είμαστε πάντα στην ίδια σελίδα.
Επικοινωνούμε νοητικά, συναισθηματικά. Έχουμε κοινή αίσθηση του χιούμορ. Γελάμε πολύ. Είναι η καλύτερή μου φίλη. Είμαι ο καλύτερός της φίλος. Δεν υπάρχει κάτι κρυφό μεταξύ μας. Δεν υπάρχει περίπτωση να μου πει κάτι κάποιος για τη Θάλεια και να μην της το πω. Ή να πει κάποιος κάτι στη Θάλεια και να μη μου το πει. Είμαστε σύμμαχοι. Και μεταξύ μας… ουδέν κρυπτόν».
Αναφορικά με τη σχέση με τη σύζυγό του, επισημαίνει πως «έχει πολλά στοιχεία της μητέρας μου, ενώ παράλληλα είναι τελείως διαφορετική ως άνθρωπος. Είναι δυναμική και αυστηρή. Τα παιδιά αλλά και οι άντρες –μιλάω για εμένα που είμαι αυτής της λογικής– χρειαζόμαστε και την αυστηρότητα και τα όρια και έχω τη θεωρία ότι αρέσει στις γυναίκες να βάζουν τα όρια και τα πλαίσια, γιατί λόγω του μητρικού τους ενστίκτου νιώθουν την ανάγκη να προσέχουν τους ανθρώπους τους».
Μιλώντας για όρια, όταν αποφασίσει κάτι που θέλει πειθαρχία, το τηρεί απαρέγκλιτα. «Για παράδειγμα, αν και ήμουν ο απόλυτος καπνιστής, έχω κόψει το τσιγάρο εδώ και τέσσερις μήνες. Πιστεύω ότι όλοι πρέπει να το κάνουμε αυτό. Έχω δει μεγάλη διαφορά στον εαυτό μου τους τελευταίους μήνες».
