Η Τζένη Καρέζη γεννήθηκε στην Αθήνα στις 12 Ιανουαρίου του 1934. Η Ευγενία Καρπούζη, όπως ήταν το αληθινό όνομα της ηθοποιού ήταν μοναχοπαίδι. Και οι δύο γονείς της ήταν εκπαιδευτικοί, ολότελα διαφορετικοί χαρακτήρες ωστόσο. Ο πατέρας της, Κώστας Καρπούζης, ήταν ένας αυστηρός γυμνασιάρχης ενώ η μητέρα της, η τρυφερή, καλλιεργημένη κυρία Θεανώ, δασκάλα. Καθώς ο πατέρας της είχε πάρει εκεί μετάθεση, η Ευγενία μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη.
“Μάνα, μη με φορτώνεις έτσι. Δεν το θέλω αυτό το φορτίο. Φύγε. Έχεις τη δουλειά σου, έχεις τα νιάτα σου, έχεις την ομορφιά σου. Φύγε.»
H Τζένη Καρέζη με τους γονείς της Κώστα και Θεανώ Καρπούζη στην Θεσσαλονίκη.
Στη Γαλλική σχολή οι καλόγριες θα της αλλάξουν το όνομα σε Τζένη, προς ενόχληση του πατέρα της που δεν έπαψε ποτέ να την φωνάζει Ευγενία. Ο Κώστας Καρπούζης δεν έβλεπε με καλό μάτι τις καλλιτεχνικές ανησυχίες της κόρης του. Άνθρωπος παλαιάς εποχής, βαρύς, δεν είχε καλή σχέση ούτε με τη γυναίκα ούτε με το παιδί του. Η ατμόσφαιρα στο σπίτι της οικογένειας, που είχε μετακομίσει στο Χαλάνδρι, ήταν ασφυκτική.
«Ήμουν μικρούλα τότε για να της πω: “Μάνα, μη με φορτώνεις έτσι. Δεν το θέλω αυτό το φορτίο. Φύγε. Έχεις τη δουλειά σου, έχεις τα νιάτα σου, έχεις την ομορφιά σου. Φύγε.» γράφει στα «Τετράδια ζωής». «Σταμάτα να ζεις αυτή την απαίσια ζωή. Φύγε. Μη με αφήνεις να τα βλέπω όλα αυτά. Ό,τι κι αν συμβεί θα ‘ναι καλύτερο. Φύγε, μάνα. Μάνα μου”. Δεν έφυγε. Έμεινε. Έμεινα κι εγώ».
«Ο χωρισμός κόρης-πατέρα, έγινε όταν η Τζένη ήταν στην πρώτη τάξη του Εθνικού.» έχει διηγηθεί ο Κώστας Καζάκος. «Όταν το έμαθε της έδωσε ένα χαστούκι. Δεν δεχότανε αυτή τέτοια πράγματα. Επαναστάτησε. Του έπιασε το χέρι και του είπε: “Αυτό δεν θα ξαναγίνει”. Και πήρε την μητέρα της και έφυγαν από το σπίτι!».
Η Τζένη Καρέζη και η Μελίνα Μερκούρη στην ανάγνωση της «Ωραίας Ελένης» του Αντρέ Ρουσσέν με τον συγγραφέα του έργου. Η “Ωραία Ελένη” ανέβηκε το 1954 με την Μελίνα στο ρόλο της Ωραίας Ελένης και συμπρωταγωνιστές της τον Παντελή Ζερβό και τον Βασίλη Διαμαντόπουλο. Αυτή ήταν και η πρώτη εμφάνιση στο σανίδι της νεαρής Καρέζη που μόλις είχε τελειώσει τη σχολή του Εθνικού. Σε αυτό το έργο γεννήθηκε μια φιλία ανάμεσα στις δυο γυναίκες που κράτησε μέχρι το τέλος της ζωής τους
Τζένη Καρέζη & Αλίκη Βουγιουκλάκη σε δεξίωση στη Θεσσαλονίκη στα μέσα της δεκαετίας του 60, όταν το κοινό τις ήθελε αντίπαλες. «Αυτό ήταν κατασκεύασμα του Τύπου.» θα έλεγε χρόνια αργότερα ο σύζυγος της Τζένης, Κώστας Καζάκος. «Ήταν παιχνίδια των Μέσων που ήθελαν να γεμίσουν σελίδες. Δεν υπήρξε εχθρότητα μεταξύ τους. Αντιθέτως. Ήταν μαζί από τη δραματική σχολή του Εθνικού, είχαν φιλική σχέση, συζητούσαν τα προβλήματά τους, έγιναν πολύ κοντά μάνες, βλεπόμασταν όλοι μαζί. Κάποια στιγμή απομακρύνθηκαν για λίγο, αλλά μετά ξαναβρέθηκαν. Ξέρεις πώς συμβαίνουν αυτά. Πάντα όμως η μία νοιαζόταν την άλλη. Η Αλίκη, όταν έφυγε η Τζένη, ήταν απαρηγόρητη. Σαν να είχε χάσει την αδελφή της. Της είχε κοστίσει πάρα πολύ.»
Μια σπάνια φωτογραφία της αξέχαστης Τζένης Καρέζη σε νυχτερινή έξοδο την εποχή του γάμου της με τον Ζάχο Χατζηφωτίου στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 60, όταν οι δυο τους ήταν ίσως το πιο κοσμικό ζευγάρι της Αθήνας: «Η Τζένη Καρέζη ήταν το πρώτο κορίτσι που έμαθε να οδηγεί αυτοκίνητο, το πρώτο κορίτσι που έμαθε να καπνίζει» έλεγε η Αλίκη Βουγιουκλάκη για την συμμαθήτρια της στη σχολή του Εθνικού θεάτρου. Όλα όμως ανατράπηκαν όταν η Τζένη γνώρισε τον Κώστα Καζάκο που θα γινόταν ο σύντροφος της ζωής της, βάζοντας την σε άλλη ρώτα ζωής…
«Η Τζένη Καρέζη ήταν το πρώτο κορίτσι που έμαθε να οδηγεί αυτοκίνητο, το πρώτο κορίτσι που έμαθε να καπνίζει» έλεγε η Αλίκη Βουγιουκλάκη για την συμμαθήτρια της στη σχολή του Εθνικού θεάτρου.
Η διεθνής Τζένη: Η Τζένη Καρέζη με τους συμπρωταγωνιστές της στην ταινία. «Μια σφαίρα στην καρδιά» (Une Balle au Coeur ) Sami Frey & Françoise Hardy. Το 1965, ο Γάλλος σκηνοθέτης Zαν-Ντανιέλ Πολέ είχε έρθει στην Ελλάδα για να γυρίσει το φιλμ νουάρ «Μια σφαίρα στην καρδιά» που ήταν η πρώτη και μοναδική διεθνή συμμετοχή σε κινηματογραφική ταινία για την Τζένη Καρέζη. Την μουσική της ταινίας είχε συνθέσει ο Μίκης Θεοδωράκης. Το φιλμ έχει ξεκάθαρα ελληνική ατμόσφαιρα καθώς όχι μόνο γυρίστηκε στην Αθήνα αλλά σε αυτό συμμετείχαν ή έκαναν μικρά περάσματα και πολλοί άλλοι γνωστοί Έλληνες ηθοποιοί, ανάμεσα τους ο Σπύρος Φωκάς, ο Βασίλης Διαμαντόπουλος αλλά και ο Σωτήρης Μουστάκας. Η ταινία για χρόνια θεωρείτο χαμένη μέχρι που αποκαταστάθηκε ψηφιακά το 2018 και προβλήθηκε ξανά στις αίθουσες.
Μαγική συνεργασία: Ο Βαγγέλης Σειληνός, ο Βασίλης Φωτόπουλος και ο Ιάκωβος Καμπανέλλης πλαισιώνουν την Τζένη Καρέζη και τον Νίκο Κούρκουλο στις πρόβες για την ιστορική παράσταση «Η γειτονιά των αγγέλων». Το έργο ανέβηκε τον Οκτώβριο του 1963 στο θέατρο «Κοτοπούλη-Rex» σε σενάριο και σκηνοθεσία Ιάκωβου Καμπανέλλη, μουσική Μίκη Θεοδωράκη, σκηνικά-κοστούμια Βασίλη Φωτόπουλου και χορογραφίες Βαγγέλη Σειληνού. Τους βασικούς ρόλους κρατούσαν η Τζένη Καρέζη, ο Νίκος Κούρκουλος, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, ο Δημήτρης Νικολαΐδης, η Αλίκη Ζωγράφου, και η Ζωή Φυτούση. Στη σκηνή εμφανιζόταν και ο νεαρός Γιάννης Πουλόπουλος τραγουδώντας. Παρά τους συντελεστές και το γεγονός ότι η παράσταση έγραψε θεατρική ιστορία ωστόσο το έργο δεν σημείωσε εμπορική επιτυχία….
Τζένη Καρέζη & Κώστας Καζάκος:«Είχαμε συναντηθεί αρκετές φορές σε δουλειές, αλλά πριν από εκείνο το γύρισμα (σ.σ. Για το «Κονσέρτο για Πολυβόλα» το 1967) ήταν σαν να μην είχαμε ειδωθεί ποτέ πιο πριν. Ήταν Δευτέρα θυμάμαι. Μου είχαν πει να πάω στα Ίσθμια για το γύρισμα. Έπαιζα στην ταινία έναν λοχαγό. Είχα βάλει, λοιπόν, τη στολή μου από το στούντιο του Φίνου και πήγα ντυμένος. Εκεί ήταν η Τζένη με τον σκηνοθέτη Ντίνο Δημόπουλο. Περιμέναμε να περάσει ένα πλοίο για να γυρίσουμε τη σκηνή. Καθίσαμε κάτω από μια ελιά και αρχίσαμε να παίζουμε τάβλι. Ήταν μανιακή ταβλαδόρισσα η Τζένη. Τελικά, ήταν μια παρτίδα τάβλι που κράτησε 26 χρόνια» έχει διηγηθεί για την Τζένη Καρέζη ο Κώστας Καζάκος
Μητέρα & γιος, Τζένη Καρέζη και Κωνσταντίνος Καζάκος: «Η μαμά μου ήταν πολύ τρυφερή, είχε ισορροπία, δεν με είχε κακομάθει ούτε καλομάθει, ήμουν τόσο όσο.» έχει πει για την αξέχαστη μητέρα του ο ηθοποιός. «Ήμουν η αδυναμία της η μεγάλη. Ήμουν ένα πολύ τυχερό παιδάκι, είχα δύο υπέροχους γονείς. Και η μάνα μου και ο πατέρας μου ήταν καταπληκτικοί γονείς. Πάντα έβρισκαν ώρα για μένα, να περνάμε ποιοτικό χρόνο μαζί και άμα δεν έβρισκαν ώρα πήγαινα εγώ μαζί τους. Ήμουν 23 ετών όταν έφυγε η μητέρα μου. Δύσκολη εποχή. Διαλύθηκε το ροζ συννεφάκι ξαφνικά. Ήμουν ένας άνθρωπος μέχρι τότε προστατευμένος από τη ζωή. Μπήκαν τότε κάποια τείχη προστασίας. Εγώ προσπαθούσα να κρατήσω τον Κωνσταντίνο καλά για να μην τον κάνω να πονέσει ξανά τόσο πολύ».
Καθίσαμε κάτω από μια ελιά και αρχίσαμε να παίζουμε τάβλι. Ήταν μανιακή ταβλαδόρισσα η Τζένη. Τελικά, ήταν μια παρτίδα τάβλι που κράτησε 26 χρόνια» έχει διηγηθεί για την Τζένη Καρέζη ο Κώστας Καζάκος
Μια ζεστή συντροφιά: Ο Σταμάτης Φασουλής μαζί με την Μελίνα Μερκούρη, την Τζένη Καρέζη, τον Ζυλ Ντασέν και τον Κώστα Καζάκο έπειτα από πρεμιέρα στο θέατρο “Αθήναιον” στις αρχές της δεκαετίας του 80, όταν ο Ντασέν είχε σκηνοθετήσει την μεγάλη θεατρική επιτυχία του ζεύγους Καρέζη-Καζάκου «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ».
H Τζένη Καρέζη έφυγε από τη ζωή στις 26 Ιουλίου του 1992 έπειτα από μάχη με τον καρκίνο. Λίγο πριν τον μεγάλο αποχαιρετισμό είχε γράψει: «Θέλω να ζω με τους δικούς μου. Θέλω να κάνω τη λατρεμένη μου δουλειά. Θέλω να προσφέρω. Να αγαπώ και να με αγαπούν. Δεν χάνονται αυτά. Δεν πρέπει να χαθούν. Δεν θέλω να χαθούν. Και πάντα ελπίζω». Στη μνήμη της ηθοποιού ιδρύθηκε το ίδρυμα «Τζένη Καρέζη», με σκοπό την παρηγορητική αγωγή των ασθενών που πάσχουν από καρκίνο και χρόνιες καταληκτικές νόσους.
