Οι δίδυμες αδελφές Όλγα και Νίκη Σκιαδαρέση, και κόρες του Γεράσιμου Σκιαδερέση και της Μπέσυς Μάλφα, είναι αυτό που λέμε digital natives. Μέσα στο ψηφιακό περιβάλλον μεγάλωσαν και τους φάνηκε απόλυτα φυσιολογικό ότι εκεί θα φιλοξενηθούν τα τραγούδια τους. Ξεκίνησαν να τα ανεβάζουν στη διάρκεια της καραντίνας και συνεχίζουν μέχρι σήμερα να κυκλοφορούν singles.
«Νομίζω ότι βοήθησε πολύ η καραντίνα, διότι τότε ανεβάσαμε το υλικό μας, ο κόσμος είχε τη δυνατότητα να το ακούσει και όταν πλέον κάναμε την πρώτη μας συναυλία μετά τον εγκλεισμό, το κοινό ήταν ήδη εξοικειωμένο με τη δουλειά μας», θα πουν οι Σκιαδαρέσες στον Γιώργο Πολυμενέα και το ΒΗΜΑ.
Στο ενδιάμεσο λοιπόν κατάφεραν σε πολύ μικρό διάστημα να αποκτήσουν το δικό τους φανατικό κοινό, να δημιουργήσουν μια κοινότητα που βρίσκει στους στίχους που σκαρώνουν οι Σκιαδαρέσες στιγμιότυπα, χαρακτήρες και συμπεριφορές από τη δική του καθημερινότητα.
Το τραγούδια σας έχουν και πολλή καψούρα και πάθος. Τα γράφετε όταν βιώνετε αυτή την κατάσταση ή όταν έχει περάσει;
Όλγα: Έχουμε βασανιστεί πολύ! Προσωπικά, γράφω ότι βρίσκομαι μέσα σε αυτή την κατάσταση. Η Νίκη δεν λειτουργεί έτσι.
Νίκη: Ναι, γράφω αφού έχει περάσει όλο αυτό. Έχει τύχει πολλές φορές να μην ξέρω για ποιο λόγο γράφω ένα τραγούδι και καθώς το δουλεύω να συνειδητοποιήσω εκ των υστέρων «Α! Μάλλον έτσι ένιωθα τότε, σε εκείνη τη φάση και το εκφράζω καλλιτεχνικά τώρα».
Είναι πάντως τα ερωτικά μπλεξίματα και ο πόθος για τον/την άλλο/η είναι οι βασικές πηγές της έμπνευσή σας;
Όλγα: Θα έλεγα ότι είναι η αφετηρία, όμως μετά ξανοιγόμαστε και σε άλλα θέματα: τη μοναξιά, τα τραύματα, την παιδική ηλικία, ζητήματα που αφορούν την ταυτότητα και τη θέση του υποκειμένου μέσα σε μια ερωτική σχέση κοκ. Γίνεται ένα μέσο για να ανακαλύπτεις τελικά τον εαυτό σου.
Νίκη: Συνήθως οι ερωτικές σχέσεις είναι εκείνες που μας κάνουν να υποφέρουμε περισσότερο στην καθημερινότητά μας, επομένως ξεκινάμε από αυτές, όμως μετά τα τραγούδια εξελίσσονται σε μια διαδικασία ενδοσκόπησης.
Για εσάς ο έρωτας μόνο με τόσο πολύ drama μπορεί να υπάρξει;
Όλγα: Δεν ξέρω αν είναι μόνο έρωτας αυτό. Περιέχει απωθημένα, εμμονές. Είναι κάτι άλλο. Νομίζω ότι ο έρωτας είναι κάτι πολύ υγιές τελικά και μπορεί να υπάρχει πολύ πιο ισορροπημένα. Μάλλον έχουμε μεγαλώσει με πολλές ρομαντικές ταινίες και τείνουμε να ταυτίζουμε τον έρωτα με το βάσανο και το δράμα. Ο έρωτας είναι κάτι ευχάριστο και όταν αρχίσει να γίνεται δυσάρεστος καλό είναι να φεύγεις.
Νίκη: Δεν έχω ιδέα. Είναι νωρίς -και ίσως να είναι πάντα νωρίς- για να καταλήξω σε κάποιο συμπέρασμα για όλα αυτά.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη της Νίκης και Όλγας Σκιαδαρέση στο Βήμα.
