Η Κοραλία Καράντη είναι μία από τις ηθοποιούς που έχουμε λατρέψει στο παρελθόν μέσα από τους υποκριτικούς της ρόλους αλλά και στη φετινή σειρά του Mega, Famagusta. H ίδια παραχώρησε μια ξεχωριστή συνέντευξη στο vita.gr, μιλώντας για πολλές πτυχές της ζωής της –επαγγελματικής και μη- αλλά και ζητήματα που αφορούν την ίδια την κοινωνία.
Σχετικά με τον ρόλο της στην αγαπημένη σειρά του Mega Famagusta, η διάσημη ηθοποιός αναφέρει μεταξύ άλλων στο vita.gr: «Η Χριστίνα είναι ένα γυναικείο πρόσωπο που πάνω του μπορεί κανείς να προβάλει κάθε γυναίκα που έχει υπάρξει θύμα πολέμου. Και με αυτό θέλω να πω ότι και σήμερα ακόμη ζούμε και βλέπουμε να διαδραματίζονται τέτοιες καταστάσεις. Δεν μας αφήνουν οι παγκόσμιες εξελίξεις να ξεχάσουμε τι σημαίνει εισβολή, τι σημαίνει απώλεια της γονικής γης, τι σημαίνει απώλεια αγαπημένων ανθρώπων κ.λπ. Αυτό, όταν συμβαίνει σε κάποιον που επιζεί, εντέλει, τον σφραγίζει για πάντα. Η ζωή του διαμορφώνεται από εκεί και πέρα σε σχέση με αυτό το βίωμα. Η Χριστίνα είναι λοιπόν μια τέτοια περίπτωση γυναίκας που, από ό,τι θα δούμε στο σίριαλ, κοπιάζει πάρα πολύ να σταθεί ξανά στα πόδια της, είναι καταρρακωμένη μετά το γεγονός της απώλειας του γιου της και όλων των επακόλουθων της Εισβολής στην Κύπρο, σχεδόν αυτοκτονική».
Στη συγκεκριμένη φάση της ζωής της, προσπαθεί να κάνει πολλά πράγματα. «Μας απορροφά αυτή η δουλειά, είναι πολύ απαιτητική. Aκόμα και όταν δεν διοχετεύεσαι συγκεκριμένα σε μια παράσταση, σε μια σειρά, σε μια ταινία, και πάλι, ό,τι κάνεις, αυτά που διαβάζεις, αυτά που ακούς, είναι πάντα σε αναφορά με τη δουλειά. Καμιά φορά βυθίζεσαι σε αυτό. Μπορεί να ξεχάσεις λίγο και να ζήσεις. Μάλλον θα έλεγα ότι αυτή είναι η ίδια η ζωή μας. Ο τρόπος ζωής μας.
Πολλοί λένε ότι το επάγγελµά σας έχει στοιχεία πρωταθλητισµού…
«Αυτή την αίσθηση έχω κι εγώ. Βέβαια, οι πρωταθλητές είναι πιο μεθοδικοί και με πρόγραμμα. Οι ηθοποιοί είμαστε πιο διάχυτοι –μιλώντας για μένα–, όπως και ο τρόπος ζωής μας, που εμπεριέχει διαρκώς την ιδέα της συγκεκριμένης τέχνης. Κάνουμε πρωταθλητισμό όταν πρόκειται να ερμηνεύσουμε έναν ρόλο ο οποίος μπορεί να απαιτεί να χάσουμε βάρος, να πάρουμε βάρος, να αλλάξουμε μαλλιά, να γυμναστούμε ή να μη γυμναστούμε, να ενημερωθούμε για κάτι· οπότε όλο αυτό προϋποθέτει μια μέθοδο προσέγγισης, να πληροφορηθείς, να κάνεις έρευνα. Αλλά μετά υπάρχει και αυτή η απειθαρχία του καλλιτέχνη που οδηγεί την υπόλοιπη ζωή του.
Η ίδια βρίσκει την ισορροπία στη ζωή της με τους παρακάτω τρόπους.
«Προσπαθώ να ακολουθώ έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής και να περνώ ό,τι με απασχολεί μέσα από μια διανοητική διεργασία. Όλα στη ζωή μου, ακόμα και οι στιγμές που ξεφεύγω, γιατί κάτι με στενοχωρεί, κάτι με αγχώνει, κάτι μου προκαλεί φόβο, προσπαθώ να τα διαχειρίζομαι διανοητικά και συζητώντας πολύ με κάποιους ανθρώπους που εμπιστεύομαι και αγαπώ. Μετά την πανδημία, κάπως έβγαλα από τη ζωή μου το άγχος του «πρέπει». Προσπαθώ να είμαι πιο χαλαρή. Φυσικά, προσέχω τη διατροφή μου, αλλά όχι εμμονικά. Ακολουθώ έναν υγιεινό τρόπο ζωής, αλλά χωρίς άγχος, ενώ έχω κόψει το τσιγάρο. Γιατί κάποτε κάπνιζα πολύ».
«Κυρίως οι γυναίκες», όπως προσθέτει.
«Κυρίως εμείς οι γυναίκες πόσο έχουμε ταλαιπωρηθεί από την εικόνα που μας έχει επιβληθεί. Από τη βιτρίνα μας… Με μια μεζούρα και μια ζυγαριά είμαστε διαρκώς. Πόσες γυναίκες έχουν υπάρξει θύματα αυτής της ματαιόδοξης εικόνας και πόσα νεαρά αγόρια που τους έχουν μάθει ότι ωραίες γυναίκες είναι οι πάρα πολύ αδύνατες. Μου έχουν περιγράψει, π.χ., μια κοπέλα ως «χοντρή», και εγώ έβλεπα μια γυναίκα απόλυτα κανονική και άκρως θελκτική».
