Το γραφείο Fotis Zapaniotis Accosiates είναι ένα αρχιτεκτονικό στούντιο με εξειδίκευση στα έργα εκείνα που στόχο έχουν να ξεφύγουν από την τυποποίηση και τις πρόσκαιρες τάσεις. Ο σχεδιασμός των αρχιτεκτόνων του προσεγγίζει τις σύγχρονες κατασκευές και τα νέα υλικά, ωστόσο μεταδίδει μια αίσθηση διαχρονικότητας και υψηλής ποιότητας.

Το συγκεκριμένο έργο αφορά στην ανακαίνιση ενός διαμερίσματος σε ένα κτίριο του Μεσοπολέμου στην περιοχή του Μετς. Με βασικό ζητούμενο να μην υπάρξουν ριζικές αρχιτεκτονικές επεμβάσεις, δηλαδή να μην αλλοιωθεί κατά το δυνατόν η κάτοψη του σπιτιού και τα μορφολογικά στοιχεία του, οι αρχιτέκτονες Φώτης Ζαπανιώτης και Μαρία Αγαπάκη διαμόρφωσαν ένα περιβάλλον ήρεμο και λειτουργικό, επενδύοντας στο πλούσιο φυσικό φως και αναδεικνύοντας τις art deco λεπτομέρειες που είχαν διατηρηθεί στον χρόνο.

Οι παρεμβάσεις που προκρίθηκαν είχαν στόχο να αναδείξουν καλύτερα τους χώρους, να δώσουν μια ενιαία αισθητική ταυτότητα στο σπίτι και να προσφέρουν χρηστικές λύσεις στην καθημερινότητα του ιδιοκτήτη, ο οποίος ζει μεταξύ Αθήνας και Λονδίνου. Συνθήκη που απελευθέρωσε τους αρχιτέκτονες από τους περιορισμούς στη μορφολογία, καθώς το διαμέρισμα χρησιμοποιείται εποχικά και όχι σαν μόνιμη κατοικία. Επικεντρώθηκαν δηλαδή στο να σχεδιάσουν και να εφαρμόσουν δημιουργικές ιδέες που βοήθησαν να βελτιώσουν και να επαναπροσδιορίσουν τα υπάρχοντα χαρακτηριστικά του σπιτιού.

Διατηρώντας τις βασικές χρήσεις στις αρχικές τους θέσεις, το διαμέρισμα ορίζεται από την είσοδο, την κουζίνα, το μπάνιο, την κρεβατοκάμαρα και το σαλόνι. Μοναδική παρέμβαση ήταν η κατεδάφιση ενός τοίχου που απομόνωνε την είσοδο από την κουζίνα. Η νέα διάταξη επιτρέπει νέους συσχετισμούς και άμεση επαφή ανάμεσα σε περισσότερα δωμάτια, καθώς δημιουργήθηκε μια νέα ροή κίνησης στο εσωτερικό.

Η tailor made κατασκευή, που ξεκινά από την είσοδο, μετασχηματίζει την έννοια του τοίχου με τολμηρό τρόπο, καθώς δεν αποτελεί πλέον “όριο” αλλά βασικό σύστημα διαχείρισης χώρου. Από τη μία πλευρά υπάρχει μια βιβλιοθήκη-παπουτσοθήκη, όπου οι χρήσεις εμφανίζονται κατά περίσταση με μια συρόμενη πόρτα-καθρέφτη. Απέναντι της έχει τοποθετηθεί σε εσοχή μια θέση γραφείου, η οποία εξαφανίζεται, όταν δεν χρησιμοποιείται, πίσω από μια αναδιπλούμενη πόρτα με κάθετες ξύλινες περσίδες. Εξίσου ενδιαφέρουσα η μεταλλική κατασκευή-τοίχος με τα γυάλινα ράφια που ορίζει τον τοίχο της κουζίνας.

Τέλος, οι εναλλαγές ανάμεσα στο σκουρόχρωμο μωσαϊκό και το ξύλο στα δάπεδα διαχωρίζουν τις χρήσεις ακόμα και εκεί όπου υπάρχει οπτική επικοινωνία – για παράδειγμα, ανάμεσα στο καθιστικό-τραπεζαρία με το χολ και την κουζίνα.

Η χρωματική παλέτα ακολουθεί μονοχρωματικές επιλογές: κυριαρχεί το λευκό, που αντανακλά το φως, αναδεικνύει τα περίτεχνα γύψινα διακοσμητικά στις οροφές και ισορροπεί τέλεια ανάμεσα στο σύγχρονο και το παραδοσιακό, το ψυχρό και το ζεστό, το φωτεινό και το ατμοσφαιρικό.

Στο υπνοδωμάτιο πρωταγωνιστεί ακόμα μία μεγάλη ξύλινη επιφάνεια, επίσης από ελληνική καρυδιά, που σε αυτήν την περίπτωση αποτελεί τον χώρο της ντουλάπας. Εδώ, όπως στο γραφείο αλλά και στο μπάνιο, επαναλαμβάνονται οι κάθετες περσίδες – δεν έχουμε δηλαδή μια συμπαγή ξύλινη επιφάνεια.

Στην επίπλωση επιλέχθηκαν κομμάτια που ενσωματώνονται στο περιβάλλον χωρίς εξάρσεις, μοιάζει δηλαδή να αποτελούν φυσική συνέχεια του χώρου. Μοναδικές εκρήξεις χρώματος, τα δύο έργα τέχνης που έχουν επιλεγεί για την τραπεζαρία και τον τοίχο πάνω από την εστία του τζακιού.

Δύο εικόνες διαφυγής από το ήρεμο μονοχρωματικό πλαίσιο, που προσδίδουν προσωπικότητα και δυναμισμό σε ένα σπίτι που γεννήθηκε σε άλλη εποχή, όμως μετασχηματίζεται, εξελίσσεται και εκσυγχρονίζεται για να ζήσει το σήμερα._