Είναι δύσκολοι οι αποχαιρετισμοί και ο Ραφαέλ Ναδάλ περνάει την δική του δύσκολη στιγμή, αποχαιρετώντας το επαγγελματικό τένις στα 38 του χρόνια. Τουλάχιστον, κοιτώντας πίσω του, έχει πολλά να αναπολήσει. Απλώνεται στο παρελθόν του μια μακρά και επιτυχημένη καριέρα με 22 Grand Slam, εκ των οποίων τα 14 στο Roland Garros.
Μαζί με τους αντιπάλους του –και στενούς του φίλους, Ρότζερ Φέντερερ και Νόβακ Τζόκοβιτς, κατάφεραν όχι απλά να γράψουν ιστορία στο τένις, αλλά να πάνε το άθλημα σε ένα άλλο επίπεδο.
Πριν λίγες ώρες, ο θρυλικός τενίστας ανακοίνωσε τη δύσκολη απόφαση του να αποχαιρετήσει τον αθλητισμό και να «κρεμάσει την ρακέτα του». Πολλοί άλλωστε το είχαν προβλέψει το γεγονός αυτό. Μέσα από ένα βίντεο λοιπόν, ο Ραφαέλ Ναδάλ αναφέρει:
«Γεια σας. Είμαι εδώ για να σας ανακοινώσω ότι αποσύρομαι από το επαγγελματικό τένις. Η αλήθεια είναι ότι είχα μερικά δύσκολα χρόνια, ειδικά τα τελευταία δύο. Δεν πιστεύω ότι ήμουν ικανός να παίξω χωρίς περιορισμούς. Είναι προφανές ότι είναι μια δύσκολη απόφαση, μια απόφαση που πήρε κάμποσο καιρό για να την πάρω», ανέφερε.
«Είναι η κατάλληλη στιγμή να βάλω ένα τέλος σε μια καριέρα».
Ο ίδιος συμπλήρωσε: «Αλλά σε αυτή τη ζωή, όλα έχουν μια αρχή και ένα τέλος. Και πιστεύω ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να βάλω ένα τέλος σε μια καριέρα που υπήρξε περισσότερο μακρά και πετυχημένη από όσο μπορούσα να φανταστώ. Αλλά είμαι πολύ χαρούμενος που το τελευταίο μου τουρνουά θα είναι ο τελικός του Davis Cup και θα εκπροσωπήσω τη χώρα μου. Πιστεύω ότι έκανα έναν ολοκληρωμένο κύκλο, από τη στιγμή που μια από τις μεγάλες χαρές μου ως επαγγελματίας παίκτης τένις ήταν ο τελικός του Davis Cup στη Σεβίλλη το 2004. Νιώθω σούπερ, σούπερ τυχερός για όλα όσα είχα την τύχη να βιώσω. Θέλω να ευχαριστήσω όλη την κοινότητα του τένις, όλους τους ανθρώπους που ασχολούνται με αυτό το άθλημα, τους επί χρόνια συναδέλφους μου, ιδιαίτερα τους σπουδαίους ανταγωνιστές μου. Έχω περάσει πολλές, πολλές ώρες μαζί τους που θα τις θυμάμαι μέχρι και το τέλος της ζωής μου».
Με φανερή συγκίνηση, έγραψε στη συνέχεια: «Το να μιλήσω για την ομάδα μου είναι λίγο δύσκολο, γιατί στο τέλος ήταν ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μου. Δεν ήμασταν μόνο συνεργάτες, αλλά και φίλοι. Ήταν στο πλευρό μου όλες τις φορές που τους είχα πραγματικά ανάγκη. Στις κακές και στις καλές στιγμές.
Στιγμές που έπρεπε να πιέσω τον εαυτό μου ή στιγμές που έπρεπε να με χαλαρώσουν. Ζήσαμε τόσα πολλά μαζί, που είναι δύσκολο να τα εξηγήσω. Η οικογένειά μου είναι τα πάντα για εμένα. Η μητέρα μου. Θεωρώ ότι έκανε όλες τις θυσίες που χρειαζόταν για να έχουμε συνεχώς τα πάντα.
«Η γυναίκα μου, η Μαίρη, που είμαστε μαζί 19 χρόνια. Σε ευχαριστώ για όσα έχεις κάνει».
Η γυναίκα μου, η Μαρία, που είμαστε μαζί 19 χρόνια. Σε ευχαριστώ για όσα έχεις κάνει. Πιστεύω ότι είσαι η ιδανική συντροφιά στα ταξίδια σε όλη τη διάρκεια της καριέρας μου. Το σπίτι και το να βλέπω πώς μεγαλώνεις το γιο μας ήταν μία επιπλέον δύναμη που με κρατούσε ζωντανό και μου έδινε στην απαιτούμενη ενέργεια για να συνεχίσω.
Η αδερφή μου, που πιστεύω ότι έχουμε μία απίστευτη σχέση. Ο θείος μου, που είναι ο λόγος που ξεκίνησα να παίζω τένις. Θεωρώ ότι χάρις αυτόν ήμουν ικανός να ξεπεράσω κάθε δύσκολη κατάσταση στην αθλητική μου καριέρα.
Στον πατέρα μου, που ήταν μία πηγή έμπνευσης για εμένα με όλη τη σημασία της λέξης. Πιστεύω είναι ένα παράδειγμα της προσπάθειας και του πώς να προσπερνάς τα πάντα. Πολλά πολλά ευχαριστώ στον πατέρα μου με έναν μοναδικό τρόπο.
Μπορώ μόνο να κλείσω λέγοντας 1000 ευχαριστώ σε όλους και τα λέμε σύντομα»
Τέλος, σε όλους εσάς τους φιλάθλους. Δεν μπορώ να σας ευχαριστήσω αρκετά για όσα με έχετε κάνει να νιώσω. Μου δίνατε αυτή την ενέργεια που ήθελα κάθε στιγμή. Πραγματικά, ό,τι έχω βιώσει ήταν ένα όνειρο που εκπληρώθηκε. Ζω με την απόλυτη ειρήνη στο μυαλό μου ότι έχω δώσει το καλύτερό μου, κάνοντας κάθε δυνατή προσπάθεια».
