Καθώς πλήθος φωτογράφων σπεύδουν στο σπίτι του στο Λος Άντζελες, ο 48χρονος Colin Farrell παρακολουθεί τον 20χρονο του, James, ο οποίος πάσχει από το σύνδρομο Angelman, μια σπάνια νευρογενετική διαταραχή. Ο James, ο οποίος δεν μιλάει, κάθεται στην πίσω αυλή και παίζει μπάλα με τον άνθρωπο που τον φροντίζει. Έρχεται σε οπτική επαφή με μια δημοσιογράφο που στέκεται εκεί κοντά και αμέσως πετάει τη μικροσκοπική μπάλα μπάσκετ προς την κατεύθυνσή της για να τη συμπεριλάβει στο παιχνίδι του.
Δεν υπάρχει πιο ανακουφιστικό συναίσθημα για τον Farrell όταν οι γύρω ανταποκρίνονται γλυκά στον γιο του. «Θέλω ο κόσμος να είναι ευγενικός με τον James», λέει ο ηθοποιός στο PEOPLE. «Θέλω ο κόσμος να του φέρεται με καλοσύνη και σεβασμό».
Και αυτό, τελικά, είναι η κινητήριος δύναμη πίσω από την απόφαση του Farrell να ανοίξει το σπίτι του και να μιλήσει σε βάθος για τη ζωή του με τον γιο του για πρώτη φορά. Ο James (τον οποίο ο Farrell μοιράζεται με την πρώην σύντροφό του, το μοντέλο Kim Bordenave), κλείνοντας τα 21 του χρόνια τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, θα βγει από πολλά από τα συστήματα υποστήριξης που παρέχονται σε οικογένειες με παιδιά που έχουν ειδικές ανάγκες.
«Μόλις το παιδί σας γίνει 21 ετών, είναι κατά κάποιο τρόπο μόνο του», λέει ο Farrell. «Όλα τα μέτρα προστασίας που έχουν τεθεί σε εφαρμογή, οι ειδικές τάξεις, όλα αυτά εξαφανίζονται, οπότε μένει ένας νεαρός ενήλικας που θα έπρεπε να είναι ένα ολοκληρωμένο μέρος της σύγχρονης κοινωνίας μας και τις περισσότερες φορές μένει πίσω».
Για να βοηθήσει να γεφυρωθεί αυτό το κενό, ο ηθοποιός εγκαινιάζει τώρα το Ίδρυμα Colin Farrell Foundation για την παροχή υποστήριξης σε ενήλικα παιδιά με νοητική αναπηρία μέσω της υπεράσπισης, της εκπαίδευσης και καινοτόμων προγραμμάτων. «Είναι η πρώτη φορά που μιλάω γι' αυτό και προφανώς ο μόνος λόγος που μιλάω είναι ότι δεν μπορώ να ρωτήσω τον αν θέλει να το κάνει αυτό», λέει.
«Θέλω να πω, μπορώ. Μιλάω στον James σαν να είναι 20 ετών και να έχει τέλεια ευχέρεια στην αγγλική γλώσσα και την ανάλογη με την ηλικία του γνωστική ικανότητα. Αλλά δεν μπορώ να διακρίνω μια συγκεκριμένη απάντηση από αυτόν ως προς το αν νιώθει άνετα με όλο αυτό ή όχι».
Ο James «έχει δουλέψει τόσο σκληρά σε όλη του τη ζωή, τόσο σκληρά», προσθέτει ο Farrell. «Επανάληψη, επανάληψη, ισορροπία, το σπασμωδικό του βάδισμα. Όταν άρχισε να τρέφεται μόνος του για πρώτη φορά, το πρόσωπό του στο τέλος μοιάζει με Τζάκσον Πόλοκ. Αλλά το καταφέρνει, ταΐζει τον εαυτό του όμορφα. Είμαι περήφανος γι' αυτόν κάθε μέρα, γιατί πιστεύω ότι είναι μαγικός».
Όσον αφορά το ίδρυμα, ο Farrell «εδώ και χρόνια ήθελε να κάνει κάτι στον τομέα της παροχής μεγαλύτερων ευκαιριών στις οικογένειες που έχουν ένα παιδί με ειδικές ανάγκες, για να λάβουν την υποστήριξη που τους αξίζει, βασικά τη βοήθεια σε όλους τους τομείς της ζωής», λέει.
Ο James, και όσοι του μοιάζουν, «έχουν κερδίσει το δικαίωμα να έχουν μεγαλύτερο βαθμό ατομικότητας και αυτονομίας στη ζωή και μεγαλύτερο βαθμό κοινότητας».
Προς το παρόν, ο ηθοποιός επιλέγει να πιστεύει ότι «αν ο James ήξερε ότι κάνοντας αυτό, θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε οικογένειες και άλλους νέους ενήλικες που ζουν με ειδικές ανάγκες, θα έλεγε: 'Μπαμπά, τι είναι αυτά που λες; Γιατί με ρωτάς; Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα'», προσθέτει ο Farrell. «Γι' αυτό λοιπόν το κάνουμε. Όλα αυτά γίνονται εξαιτίας του James - είναι προς τιμήν του».
