Στην ελληνική μυθολογία, η Λητώ δεν μπορούσε να γεννήσει τον Απόλλωνα και την Άρτεμη –καρπούς του δεσμού της με τον Δία– πάνω σε στεριά εξαιτίας της απαγόρευσης που επέβαλε στη Γη η εξοργισμένη Ήρα. Λίγο προτού αναχωρήσει από την Αττική, αναζητώντας ένα κομμάτι ξηράς πέρα από τη θάλασσα για να φέρει στον κόσμο το θεό του φωτός και των τεχνών και τη δίδυμη αδελφή του, η Λητώ σταμάτησε για να χαλαρώσει τη ζώνη της σε ένα καταπράσινο ακρωτήριο στη νότια ακτή της Αθήνας, στη χερσόνησο του Λαιμού.

Εκεί, προς ανάμνηση του μύθου, χτίστηκε τον 6ο αιώνα π.Χ. ο ναός του Απόλλωνα Ζωστήρα, ερείπια του οποίου σώζονται έως και σήμερα. Είναι αυτό το σημείο όπου, αιώνες αργότερα, ένας σύγχρονος μύθος έμελλε να γεννηθεί. Αυτήν τη φορά, όχι από τους θεούς, αλλά από τους σύγχρονους «ημίθεους» επισκέπτες του. Διαβάστε την συναρπαστική ιστορία από το νέο τέυχος του περιοδικού Grace και το grace.gr:

Στο ξενοδοχείο Astir Palace της Βουλιαγμένης η ιστορία φάνηκε γενναιόδωρη. Η περιπλάνησή του μέσα στα χρόνια ξεκίνησε τη δεκαετία του ’50, όταν η περιοχή της Γλυφάδας δεν έμοιαζε με τίποτα στο πολύβουο προάστιο της σημερινής εποχής. Ήταν «η εξοχή» για τους κατοίκους της πρωτεύουσας, με αλάνες και υποτυπώδες οδικό δίκτυο. Εκεί, στην παραλία, λειτούργησαν μετά τον πόλεμο τα Αστέρια, ένα μικρό χωριό από μπαγκαλόου, ακριβώς την εποχή που η ελληνική αστική τάξη είχε αρχίσει να διαμορφώνεται και να ανακτά ορμητικά την παλιά της φυσιογνωμία.

Η επιτυχία του συγκεκριμένου εγχειρήματος ήταν τόσο μεγάλη που μέσα σε λίγα χρόνια γεννήθηκε η ανάγκη αναζήτησης μιας νέας τοποθεσίας, που θα στέγαζε την αυξημένη ζήτηση για το νέο είδος διακοπών και ξεκούρασης που πρόσφερε. Τότε αποφασίστηκε η δημιουργία ενός μεγαλύτερου συγκροτήματος σε ένα μέρος ακόμα πιο απομονωμένο. Στην πευκόφυτη χερσόνησο της Βουλιαγμένης, κατασκευάστηκαν το 1960, αμφιθεατρικά στημένες γύρω από την αμμουδερή παραλία, οι περίφημες καμπάνες, οι οποίες απέκτησαν φανατικούς θαυμαστές στις δεκαετίες που ακολούθησαν και έγιναν το τέλειο σκηνικό για φιλίες, έρωτες και μυστικά ανθρώπων που πρωταγωνίστησαν και πρωταγωνιστούν ακόμη σε όλους τους τομείς της ελληνικής κοινωνίας.

Στο πέρασμα των ετών, οι καμπάνες έγιναν για πολλούς από αυτούς δεύτερες κατοικίες και ταυτίστηκαν με το όνομά τους – όπως η καμπάνα 33, την οποία για πολλά χρόνια είχε δεσμεύσει ο Γιάννης Λάτσης, οι 30 και 31 που ανήκαν στην οικογένεια του Παναγιώτη Αγγελόπουλου και οι 26 και 27 στην οικογένεια του Διαμαντή Πατέρα. Το τοπίο συμπλήρωνε το Club House, το εστιατόριο που αποτέλεσε το σημείο συνάντησης των πελατών του ξενοδοχείου και εξελίχθηκε σε πόλο έλξης της τότε κοσμικής Αθήνας.

Το ελληνικό οικονομικό θαύμα των πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών δημιούργησε γρήγορα μια νέα τάξη, η οποία, με τη σειρά της, ανακάλυπτε τη διασκέδαση και το νέο μοντέλο κοσμοπολίτικων διακοπών που εισήγαγε ο Αστέρας – όπως έχει καθιερωθεί να ονομάζεται μονολεκτικά το ξενοδοχειακό συγκρότημα. Έτσι, το 1967 θεωρήθηκε επιτακτική η ανέγερση του πρώτου ξενοδοχείου του συγκροτήματος, του περίφημου τριώροφου Arion Astir Palace. Το όνομά του δεν ήταν τυχαίο. Ο Αρίων ήταν ένας μυθικός αοιδός από την Κόρινθο του οποίου οι ικανότητες στο τραγούδι ήταν σχεδόν μαγικές αφού σώθηκε από βέβαιο πνιγμό χάρη σε δελφίνια που είχαν λατρέψει τις μελωδίες του. Κάπως έτσι έμελλε να γοητεύσει άπαντες και το Αρίων.

Ποιο ήταν όμως εκείνο το κλίμα το οποίο αφουγκράστηκαν με μεγάλη επιτυχία οι άνθρωποι οι οποίοι ξεκίνησαν να χτίζουν τη μικρή πολιτεία με τους όρους και τα χαρακτηριστικά που της προσέδωσαν πολύ γρήγορα ακαταμάχητα θέλγητρα; Τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες, η Ελλάδα είχε αρχίσει να κάνει δειλά δειλά τα πρώτα της βήματα ως διεθνούς τουριστικού θερέτρου με μηδαμινές υποδομές στα νησιά και στην ορεινή ενδοχώρα. Οι επιλογές για κοσμικές καλοκαιρινές εξορμήσεις ήταν λοιπόν ανύπαρκτες και η δημιουργία του ξενοδοχειακού συγκροτήματος στη Βουλιαγμένη έγινε ένα κλαμπ για πολύ λίγους, για τους ονομαστούς της εποχής, εφοπλιστές, εργοστασιάρχες και πολιτικούς.

Μέσα στο προστατευμένο κατάφυτο ακρωτήριο είχαν συγκεντρωθεί όλες οι ανέσεις και η διακριτική πολυτέλεια της περιόδου. Η αρχιτεκτονική των εγκαταστάσεων ήταν μοντέρνα και εντυπωσιακή. Το Αρίων χτίστηκε σε αρμονία με τις επιταγές της εποχής του και τους εσωτερικούς του χώρους είχε αναλάβει ο διάσημος διακοσμητής Πινάο. Η αισθητική αντίληψη που επικράτησε εκεί ήταν ενδεικτική της κουλτούρας που ήθελε να αναδείξει το κτίριο, αντάξια του επιπέδου των ανθρώπων τους οποίους φιλοδοξούσε να προσελκύσει – μπρούντζινες διακοσμητικές κατασκευές, χειροποίητα έπιπλα ειδικής παραγγελίας αλλά και γνήσια έργα κορυφαίων Ελλήνων καλλιτεχνών, όπως εκτεταμένες τοιχογραφίες και ζωγραφικοί πίνακες των Νικολάου Γύζη, Γιάννη Τσαρούχη, Γιάννη Μόραλη και Δημήτρη Μυταρά.

Το 1972 πραγματοποιήθηκε η κατασκευή του τέταρτου ορόφου του Αρίων καθώς στην αρχική μελέτη δεν είχαν προβλεφθεί οι αναγκαίες προεδρικές σουίτες, οι οποίες αργότερα φιλοξένησαν –μεταξύ άλλων– αμφότερους τους δύο πολιτικούς ηγέτες που καθόρισαν εν πολλοίς το μέλλον της χώρας: τον Κωνσταντίνο Καραμανλή τον πρεσβύτερο και τον Ανδρέα Παπανδρέου. Το 1979 έγινε η ανέγερση του ξενοδοχείου Ναυσικά, πλήρως ενσωματωμένου στο φυσικό περιβάλλον και εναρμονισμένου με το επικλινές της μορφολογίας του εδάφους. Η μεγάλη πισίνα και η ιδιωτική πλαζ του αποτέλεσαν στη δεκαετία του ’80 την πρώτη επιλογή της κοσμικής Αθήνας κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Το κτιριακό σκηνικό ολοκληρώθηκε με το τρίτο μέλος της οικογένειας, το ξενοδοχείο Αφροδίτη, το οποίο κατασκευάστηκε το 1984, με πιο ιδιωτικό χαρακτήρα.

Ο περίφημος Αστέρας όμως δεν είναι μόνο τα κτίριά του ούτε οι πισίνες και οι καμπάνες ούτε και η χρυσή πλαζ που μέχρι σήμερα μαγνητίζει τους Αθηναίους. Είναι οι άνθρωποι που αποφάσισαν με μια σιωπηλή σύμβαση διάρκειας περίπου τεσσάρων δεκαετιών να δώσουν σε αυτόν κάτι από τη λάμψη τους. Είναι οι σερβιτόροι, οι μετρ και οι σεφ, οι καμαριέρες και οι πορτιέρηδες, με την ατμόσφαιρα που δημιούργησαν, αλλά και οι εκπρόσωποι της κοσμικής, καλλιτεχνικής, πολιτικής και επιχειρηματικής ζωής της χώρας μαζί με φιλόδοξους ζεν πρεμιέ και περιζήτητες ντεμπιτάντ. Τα ονόματα που περπάτησαν τα σκαλιά του Αρίων, τα σώματα που απλώθηκαν στις σεζλόνγκ του Ναυσικά και τα τακούνια που χόρεψαν στις 9 Μούσες προκαλούν θαυμασμό.

Ο Αριστοτέλης Ωνάσης και η οικογένειά του επισκέπτονταν συχνά τον Αστέρα και, ακόμα κι έπειτα από την πάροδο τεσσάρων δεκαετιών, η Αθηνά Ωνάση-Ρουσέλ θεωρεί το κλαμπ σάντουιτς του ξενοδοχείου το καλύτερο που έχει φάει ποτέ. Η ελληνική εφοπλιστική οικογένεια δεν ήταν δυνατόν να έχει απουσιάσει από τη δόμηση του «μύθου της Βουλιαγμένης». Ο Γιάννης Λάτσης και η οικογένειά του περνούσαν ολόκληρα καλοκαίρια στην αποκλειστική τους καμπάνα. Ένα καλοκαίρι από εκείνα, η έφηβη Μαριάννα ερωτεύτηκε το δάσκαλο του water ski Γρηγόρη Κασιδόκωστα, ένα ειδύλλιο που οδήγησε στο γάμο τους το 1982 και στην απόκτηση του γιου τους, Πάρη.

Η οικογένεια Βαρδινογιάννη, με προτίμηση στο Αρίων, ο Σταύρος Νταϊφάς, ο Νίκος Γοργίας και ο Μίνως Μάτσας με τις συζύγους τους, η Ντόλλυ Γουλανδρή, η οικογένεια Πατέρα και το ζεύγος Ζολώτα συγκαταλέγονται στις προσωπικότητες εκείνες που έκαναν από νωρίς τον Αστέρα να ξεχωρίσει. Για τη Λόλα Ζολώτα, μάλιστα, ο κύριος Καρανίκος, μετρ του ξενοδοχείου σήμερα, σχολιάζει ότι ήταν ένα τυπικό παράδειγμα «κυρίας αστής». Μαζί με το σύζυγό της, Ξενοφώντα Ζολώτα, διέμεναν στην καμπάνα 34 λόγω της προτίμησης εκείνου στην προκείμενη παραλία. Αποτέλεσμα αυτής της ταύτισης είναι ακόμα και σήμερα η παραλία να ονομάζεται άτυπα από το προσωπικό του ξενοδοχείου «η παραλία του Ζολώτα». Ο αείμνηστος τραπεζίτης και πρωθυπουργός έχει αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις σε όσους τον γνώρισαν από κοντά. Είχε αδυναμία στις «μπάμιες τις 16χρονες», όπως χαρακτηριστικά τις ζητούσε από τον σεφ, Τάσο Τόλη, και δεν δίσταζε να μη δεχθεί καλεσμένους στο τραπέζι του εφόσον είχαν αργήσει στο ραντεβού!

Ο κύριος Τόλης ξεκίνησε την καριέρα του στην κουζίνα του Αστέρα το 1976 ως μαθητευόμενος και γρήγορα αναρριχήθηκε στη θέση του σεφ. Ως εκ τούτου, είναι ο άνθρωπος ο οποίος βρισκόταν πίσω από τη διατροφή Ελλήνων και ξένων διασήμων, όπως η Δαλιδά, η Μπριζίτ Μπαρντό, η Στεφανί του Μονακό, ο Φρανκ Σινάτρα και ο Σαρλ Αζναβούρ. Έχει επίσης επιμεληθεί τη διοργάνωση πολύ σημαντικών διεθνών πολιτικών συναντήσεων, όπως η Διάσκεψη για την Πρώην Γιουγκοσλαβία στις αρχές της δεκαετίας του ’90, η συνάντηση της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ το 1993, όταν ο Χένρι Κίσινγκερ είχε ζητήσει τη συνταγή για το αρνάκι με φιστίκι, μέλι και δαμάσκηνο, αλλά και η Σύνοδος Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2003, όταν ο Γκέρχαρντ Σρέντερ, σπάζοντας το πρωτόκολλο, σηκώθηκε από το συμβούλιο προκειμένου να τον συγχαρεί για την εξαίσια γαστρονομία.

Η κουζίνα του Αστέρα έχει γράψει κι εκείνη τη δική της χρυσή ιστορία αφού τίποτα από όλα όσα έχει να μας διηγηθεί σήμερα το ξενοδοχείο δεν θα είχε συμβεί αν δεν ήταν οι γεύσεις και η ποιότητα ικανές να καθηλώσουν στο τραπέζι τόσο επιλεκτικούς συνδαιτυμόνες. Ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος έγινε η αφορμή να παρασκευαστεί ο πρώτος ίσως φυσικός χυμός καρότου στην ελληνική επικράτεια, ενώ ο πρόεδρος της Αιγύπτου Ανουάρ Σαντάτ ενθουσιάστηκε τόσο με τη μελιτζανοσαλάτα πού πήρε μαζί του στην επιστροφή του στην πατρίδα του. Ο Φρανσουά Μιτεράν με τον Ανδρέα Παπανδρέου απόλαυσαν τον αστακό με μαύρες τρούφες και φιλέτα γλώσσας, ενώ ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε αδυναμία στα μπαρμπούνια και το κατσικάκι Σαμοθράκης. Δεν είναι τυχαίο ότι στη γαστρονομική ομάδα που ανέλαβε την ολυμπιακή κουζίνα –και στην υποψηφιότητα του 1996 και στη διοργάνωση του Αθήνα 2004–επικεφαλής τέθηκε ο σεφ του Αστέρα.

Αν αρχίσει κάποιος να παραθέτει ονόματα προσωπικοτήτων διεθνούς κύρους και ακτινοβολίας που πέρασαν από τα σαλόνια και τα ερημικά μονοπάτια του δάσους στον Λαιμό της Βουλιαγμένης, θα μιλά για ώρες ολόκληρες. Η Νάνα Μούσχουρη, η πριγκίπισσα του Μονακό Γκρέις με την Καρολίνα, η αυτοκράτειρα της Περσίας Σοράγια, ο Τζον Γουέιν, ο Τσάρλτον Ίστον, ο Πολ Νιούμαν, ο Ρόμπερτ Βάγκνερ, η Ζακλίν Μπισέ, η Τζεραλντίν Τσάπλιν, οι Beatles, ο Τέλι Σαβάλας στο απόγειο της καριέρας του, o Ρούντολφ Νουρέγιεφ, ο Άιρτον Σένα, ο Τεντ Τέρνερ με την Τζέιν Φόντα, ο Ρόνι Σεϊκέλι, ο Άντονι Κουίν –ο οποίος μάλιστα γύρισε και σκηνές από τον «Ζορμπά» στο αττικό ενάλιο τοπίο–, η Μελίνα Μερκούρη, και ως ηθοποιός και ως υπουργός Πολιτισμού... Μεταξύ των πολιτικών περιλαμβάνονται ο Τζίμι Κάρτερ, ο στρατάρχης Τίτο, ο Μουαμάρ Καντάφι, ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, ο Ζισκάρ ντ’Εστέν και πλήθος άλλων.

Τα ανωτέρω ονόματα αναφέρονται ενδεικτικά καθώς αρκούν για να δώσουν την αίσθηση μιας παγκόσμιας κυψέλης προσωπικοτήτων μέσα στις δεκαετίες. Άνθρωποι που ήρθαν στον Αστέρα είτε για να παραθερίσουν είτε για να παρευρεθούν σε σημαντικές συναντήσεις ή για να χρησιμοποιήσουν το ξενοδοχείο ως εφαλτήριο προς τα ανερχόμενα τότε νησιά του Αιγαίου εντάσσοντάς τον σε ένα δρομολόγιο που έγινε μόδα.

Το σκηνικό μιας επιτυχημένης κοσμοπολίτικης μυθολογίας δεν μπορεί να στηθεί ούτε να διατηρηθεί μόνο με όρους αστικού και αριστοκρατικού savoir vivre, πρέπει να διανθίζεται με τις απαραίτητες δόσεις νεανικού αυθορμητισμού. Κι αυτές ακριβώς οι πινελιές που ταρακούνησαν το ατσαλάκωτο προφίλ του Αστέρα των πρώιμων δεκαετιών οφείλονται στη νεολαία της εποχής, την privé αίσθηση του συγκροτήματος και τις 9 Μούσες, την ψαροταβέρνα που άνοιξε το 1973 και μεταμορφώθηκε στο πλέον ανατρεπτικό κλαμπ της παραλιακής. Όταν ανέλαβε τις 9 Μούσες, ο επιχειρηματίας Κώστας Ζουγανέλης προσέλκυσε μυριάδες πιστών – οι παλιοί εργαζόμενοι του ξενοδοχείου αναφέρουν ακόμη την ουρά από τα αυτοκίνητα όσων φιλοδοξούσαν να ζήσουν το κλίμα του νέου κλαμπ που αγκάλιαζε περιμετρικά τη χερσόνησο του Λαιμού. Ο πρωτοποριακός Ντίμης Κρίτσας τραβούσε πάντα την προσοχή καθώς περιτριγυριζόταν από εντυπωσιακά μοντέλα και θυμάται βραδιές που όμορφες κοπέλες γίνονταν η αφορμή για φασαρίες, με τον Κώστα Ζουγανέλη να παρατηρεί το σαματά ατάραχος. Ο Μπιλι Μπο με τον Μάκη Τσέλιο και τον Σωκράτη Καλκάνη γίνονταν συχνά το επίκεντρο του ενδιαφέροντος και ο Θοδωρής Βαρβίας με τον Ηλία Ψινάκη και τον Δημήτρη Σούλη δεν έχαναν ποτέ το κέφι τους. Αν η νύχτα δεν τους είχε ικανοποιήσει, διοργάνωναν πάρτι στις καμπάνες, τα οποία κατέληγαν συχνά σε νυχτερινό μπάνιο ή διακόπτονταν «βιαίως» από τη διεύθυνση λόγω ηχορύπανσης μιας και η ντίσκο μουσική που ξεσήκωνε τότε τους νέους δεν είχε μόνο θαυμαστές. Η Μαρίνα Βουλιαγμένης, δίπλα ακριβώς από τον Αστέρα, έγινε λιμανάκι για τα πολυτελή κότερα και ιστιοφόρα της αθηναϊκής ελίτ καθώς πολλοί διέμεναν εκεί και εξορμούσαν στα κοντινά νησάκια για ημερήσιες εκδρομές.

Η Ντέλλα Ρούνικ είναι από τους ανθρώπους που έχουν ιδιαίτερους δεσμούς με τον Αστέρα. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα από τη Νότια Αφρική, το καλοκαίρι του 1971, φρόντισε να εμφανιστεί στα σκαλιά του Αρίων μέσα σε μια κίτρινη Lamborghini, συνοδευόμενη από ένα Γάλλο φίλο της, με προφανές αποτέλεσμα να εντυπωσιάσει.

Τον Οκτώβριο του 1973 τέλεσε εκεί το γάμο της με τον Μιχάλη Ρουφογάλη, στην πρώτη ανοιχτή δεξίωση γάμου που έγινε στο Αρίων. Περνούσε συχνά εκεί τα Σαββατοκύριακα και πολλές φορές πήγαινε από το κέντρο στη Βουλιαγμένη για ένα απογευματινό μπάνιο αφού η απόσταση ήταν περίπου 20 λεπτά. Τα νησιά (Μύκονος, Πάρος, Ύδρα) ήταν ακόμη πολύ μακριά τη δεκαετία του ’70 και η δραστηριότητα της Ντέλλας Ρούνικ είναι ενδεικτική της σχέσης που είχαν με το συγκρότημα οι εκλεκτοί του ιδιόρρυθμου κλαμπ του Αστέρα. Όταν, δε, εγκαινιάστηκε το Ναυσικά, με την πισίνα του στο επίπεδο της θάλασσας, πολλά από τα ονόματα που συνωστίζονταν γύρω από τα τιρκουάζ νερά πρωταγωνιστούν ακόμα και σήμερα στους τίτλους περιοδικών και εφημερίδων. Ο Κίτσος Τεγόπουλος προτιμούσε να παίρνει το πρωινό του παρέα με την Ντέλλα Ρούνικ, ο Ηλίας Ψινάκης ασχολούνταν με τα θαλάσσια σπορ, ενώ η Ζέτα Βομβογιάννη και η Αλεξία Έβερτ ήταν αχώριστες.

Η Ειρήνη Νταϊφά, ο Θοδωρής Βαρβίας, η Μαρία Πατέρα –ο πατέρας της οποίας, Διαμαντής Πατέρας, και ο θείος της, Γιάννης Πατέρας, κάθε εβδομάδα δέχονταν στις καμπάνες τους και από έναν επίδοξο μνηστήρα που ζητούσε το χέρι της εκπάγλου καλλονής Μαρίας–, η Αικατερίνη Λαλαούνη, η Μαίρη Δρακοπούλου, ο Γιώργος Ψινάκης και ο Ερρίκος Πετιλόν αποτελούσαν αναπόσπαστα μέλη του νεανικού έως εφηβικού στρατοπέδου.

Η ατμόσφαιρα ήταν όμως και οικογενειακή, με την Αγάπη Βαρδινογιάννη, τη Μαριάννα Βαρδινογιάννη και τη Γιάννα Δασκαλάκη-Παρθένη να απολαμβάνουν ως νεαρές μητέρες με τα παιδιά τους την ξενοιασιά που πρόσφερε το κλίμα της εποχής και το προστατευόμενο περιβάλλον του Αστέρα. Εκεί ήταν και ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος με τη Ζωή Λάσκαρη. Περισσότερο από μισό αιώνα αφότου η πρώτη πέτρα σηματοδότησε την ανέγερση του ξενοδοχείου που αναδείχθηκε σταδιακά σε ένα από τα σημαντικότερα θέρετρα της χώρας με διεθνή ακτινοβολία, ο Αστέρας έχει αλλάξει και έχει ανακαινιστεί με φροντίδα και πολυτέλεια διατηρώντας ακόμη άρρηκτο το μίτο που τον συνδέει με το μύθο του Απόλλωνα, του Αρίωνα, του μπαρμπα-Γιάννη Λάτση, της Μελίνας και του Ωνάση,