Ο Μιχαήλ Ταμπακάκης είναι ελεύθερο πνεύμα

Ο Μιχαήλ Ταμπακάκης είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς του. Μετράει πολλές συνεργασίες στη μικρή και μεγάλη οθόνη αλλά και στο θεατρικό σανίδι. Στα 28 του, κάνει επαγγελματικά αυτό που αγαπά αληθινά, ενώ παράλληλα υποδύεται γοητευτικούς αλλά και «δύσκολους» ρόλους, στους οποίους εμπλέκεται πολλές φορές η ταύτιση με τους χαρακτήρες μέσω της ενσυναίσθησης. Ο επιτυχημένος ηθοποιός, τη φετινή τηλεοπτική σεζόν, συστήνεται στο κοινό ως ο αστυνομικός Άγγελος Κοντογιωργάκης στη σειρά του MEGA «Το Ναυάγιο». Η σειρά βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη, έχει την υπογραφή του σκηνοθέτη Γιάννη Χαριτίδη και του σεναριογράφου Γιώργου Κόκουβα. Παράλληλα, εμφανίζεται σε ρόλο guest στο Milky Way, την πολυσυζητημένη σειρά του βραβευμένου με Χρυσό Φοίνικα στο κινηματογραφικό φεστιβάλ των Καννών, Βασίλη Κεκάτου. Ο φακός του περιοδικού GRACE, απαθανατίζει τον ηθοποιό σε γραφικό καρνάγιο του Πειραιά και όπως ήταν αναμενόμενο, κέντρισε το ενδιαφέρον μας για ακόμα μία φορά.

Είστε μόλις 28 χρονών, αλλά έχετε κάνει σημαντικά βήματα στην τηλεόραση, το θέατρο και τον κινηματογράφο. Παράλληλα, υπήρξατε υποψήφιος για το βραβείο Χορν 2020. Πώς βιώσατε και βιώνετε την όλη αναγνώριση;

Η αλήθεια είναι ότι δουλεύω από τα 21 άρα αυτή τη στιγμή συμπληρώνω επτά χρόνια στο χώρο. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Ήταν πολύ μικρό το χρονικό διάστημα από το «φαντάζομαι τον εαυτό μου ως ηθοποιό» στο «είμαι ηθοποιός». Πέρασα στη Δραματική Σχολή του Εθνικού αμέσως μόλις τελείωσα το σχολείο. Τρία χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου μόνο μέσα στο κτίριο της Πειραιώς που ήταν η σχολή. Δεν είχαμε άλλη ζωή. Από την άλλη δεν μπορείς να τα έχεις και όλα. Όπως λένε, η τέχνη θέλει θυσίες και καλώς η κακώς, αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια. Οι συνομήλικοί μου τότε ζούσαν τη φοιτητική ζωή, ενώ εγώ ξημεροβραδιαζόμουν στις πρόβες. Πολλή δουλειά, πολλές ώρες, που όμως τώρα κοιτάω πίσω μου και χαμογελάω. Μέσα σε αυτά τα χρόνια έμαθα να είμαι ειλικρινής πρώτα με τον εαυτό μου και μετά με τους άλλους, προσπαθώ να κάνω επιλογές που δεν με μετακινούν από το κέντρο μου κι αν χρειαστεί να μετακινηθώ να μπορώ να επανέλθω. Κάνω αυτό που αγαπώ και αυτό από μόνο του είναι ένα τεράστιο δώρο.

Στη φετινή μεγάλη παραγωγή του MEGA, «Το Ναυάγιο», υποδύεστε τον αστυνομικό Άγγελο Κοντογιωργάκη που βρίσκεται στο μοιραίο πλοίο εν ώρα καθήκοντος. Ποιοι ήταν οι λόγοι που σας έκαναν να πείτε το «ναι»; Τι σας γοήτευσε αλλά και τι σας φόβισε, αντιστοίχως;

Σε κάθε δουλειά που επιλέγω να κάνω προτεραιότητά μου, είναι πάντα οι συντελεστές. Όπως και στο θέατρο, ένα κείμενο από μόνο του δεν μου λέει απολύτως τίποτα αν δεν υπάρχει η κατάλληλη συνθήκη, έτσι και στην τηλεόραση είναι ένα σύνολο πραγμάτων που σε κάνουν να πεις τελικά το «ναι». Για μένα τα δύο βασικά, όσον αφορά το «Ναυάγιο», ήταν το υπέροχο σενάριο του Γιώργου Κόκουβα και της ομάδας του, γεγονός που σπανίζει για αυτού του τύπου το format και φυσικά ο σκηνοθέτης μας Γιάννης Χαριτίδης που με τη σειρά του έφτιαξε μια υπέροχη ομάδα σπουδαίων καλλιτεχνών. Πάντα, βέβαια, μέσα μου υπάρχει ένα ανεξήγητο ένστικτο που μου λέει τι πρέπει να κάνω και τι όχι. Ήξερα ότι θα γίνει κάτι πολύ προσεγμένο και όντως δεν έπεσα έξω.

Το γεγονός ότι η σειρά βασίζεται σε αληθινή ιστορία και είναι ένα έργο απαιτητικό με ισχυρές ψυχολογικές διακυμάνσεις στον δρόμο προς τη δικαίωση των θυμάτων του ναυαγίου, έχει ένα επιπρόσθετο βάρος για εσάς; Ποιες σκηνές σάς επιβάρυναν συναισθηματικά; Πώς διαχειριστήκατε την όλη ταύτιση με τον ρόλο; Αναπτύξατε μηχανισμούς προστασίας κατά την επιστροφή στο σπίτι σας; Διαβάζοντας αλλά και γυρίζοντας αυτές τις σκηνές, αναβίωναν στο μυαλό σας εικόνες και μαρτυρίες από τις διασώσεις των πλημμυροπαθών στη Θεσσαλία; Η ενσυναίσθηση προκύπτει μάλλον αναπόφευκτα, στη ζωή ενός ηθοποιού…

Είναι μία συνθήκη πολύ επίκαιρη, δυστυχώς. Φαντάζομαι όλοι μας βλέποντας τη σειρά μπορούμε να κάνουμε την αναλογία με το σήμερα. Δεν έχει περάσει καν ένας χρόνος από το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, τις πλημμύρες στη Λάρισα, ούτε μήνες που ένας άνθρωπος πέταξε στη θάλασσα έναν συνάνθρωπό μας και τον σκότωσε και φυσικά πολλά ακόμα. Οι ομοιότητες είναι φρικιαστικές και η ανθρώπινη βλακεία παραμένει ίδια και αναλλοίωτη στο χρόνο. Υπάρχει ένα επιπλέον βάρος σε τέτοιες περιπτώσεις που αισθάνεσαι έχοντας μεγάλη ευθύνη και ανάγκη να δικαιώσεις τις ζωές όλων αυτών των θυμάτων και βεβαίως να απεικονίσεις όσο πιο αληθινά γίνεται την πραγματικότητα, χωρίς να την μειώσεις. Μιλάμε για εγκλήματα και πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί. Έχω πάντα στο νου μου να μπαίνω ως Μιχαήλ στη θέση του ρόλου που υποδύομαι για να μπορέσω να τον καταλάβω, είτε συμφωνώ είτε διαφωνώ μαζί του. Κάπως πρέπει να τον δικαιώσω μέσα μου, για να μπορέσω να τον υποδυθώ. Στην προκειμένη περίπτωση μού είναι εύκολο γιατί, μέχρι στιγμής, η βάση αυτού του ανθρώπου είναι πολύ κοινή με τη δική μου. Μπορεί να μην επέλεγα ποτέ στη ζωή μου να γίνω αστυνομικός, αλλά σίγουρα θα έβγαζα τις χειροπέδες από έναν εγκληματία προκειμένου να του σώσω τη ζωή.

Οι τηλεοπτικές σειρές, στις οποίες έχετε συμμετάσχει είναι πολλές, όπως και οι θεατρικές παραστάσεις, και το εκπληκτικό είναι πως ξεχωρίζετε στον κάθε ρόλο. Μεταμορφώνεστε και είστε διαφορετικός από τους προηγούμενους. Θεωρείτε ότι αυτά τα δύο προσυπογράφουν την επιτυχία κάθε ηθοποιού; Η δική σας επιτυχία, από τι ακριβώς θεωρείτε ότι ορίστηκε;

Για μένα η μεταμόρφωση έρχεται πριν απ’ όλα. Αν δεν βρω τη μάσκα πίσω από την οποία θα κρυφτώ, δεν μπορώ να νιώσω ελεύθερος άρα και να παίξω. Νιώθω ελεύθερος μόνον όταν υπάρχει πλαίσιο, αδυνατώ να λειτουργήσω στο χάος. Χρειάζεται να νιώθεις ελεύθερος για να μπορείς να αναπνέεις μέσα σε αυτό που κάνεις, να λειτουργείς αρμονικά και να επικοινωνείς με τους γύρω σου. Για μένα εκεί βρίσκεται όλη η μαγεία της δουλειάς μας.

Μεταξύ όσων έχετε καταφέρει μέχρι σήμερα, αξιοσημείωτη ήταν και η συμμετοχή σας στη γερμανική ταινία «Rest in Greece», σε σκηνοθεσία Florian Gottschick. Έχετε σκεφτεί να κάνετε και άλλες δουλειές στο εξωτερικό; Την Ελλάδα θα την εγκαταλείπατε εύκολα;

Έχω σκεφτεί πολλές φορές ότι θα ήθελα να δουλέψω με καλλιτέχνες από άλλες χώρες, αλλά όχι να φύγω από την Ελλάδα. Θα ήθελα να μην ήταν εμπόδιο η γλώσσα στη δουλειά μας. Δυστυχώς, όμως, είναι ένα πολύ μεγάλο. Και στο «Rest in Greece» στην πραγματικότητα Έλληνα υποδυόμουν που μιλούσε αγγλικά. Δεν μπορείς να εκφραστείς με την ίδια ευκολία σε καμία άλλη γλώσσα όπως τη μητρική σου. Όσο καλά αγγλικά και να ξέρω, η προφορά μου δεν θα μπορέσει ποτέ να αγγίξει την τελειότητα ενός Άγγλου ή Αμερικάνου. Έξω ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος όποτε πάντα θα έχεις να ανταγωνιστείς ανθρώπους που μιλάνε τη γλώσσα τους, ενώ εσύ όχι. Άρα είναι κάπως άνισο το παιχνίδι.

Αγαπάτε όλους τους ρόλους σας, ακόμη κι εκείνους που είναι πιο αυστηροί, δύσκολοι και ίσως πιο «σκοτεινοί»;

Για μένα δεν υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι. Όλοι εν δυνάμει είμαστε τα πάντα. Είμαστε μεταβλητά όντα. Και αυτό που μας μεταβάλλει είναι οι συνθήκες. Κανένας δεν γεννιέται καλός ή κακός. Έτσι συμβαίνει και με τους ρόλους. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί. Είναι λάθος η αντιμετώπιση ενός χαρακτήρα ως «κακού». Αυτό ίσως να είναι η ταμπέλα που θα μπει εκ των υστέρων από έναν θεατή. Πάντα έχει να κάνει με τον ποιον έχεις απέναντι σου. Αυτό θα ορίσει τη συμπεριφορά σου. Φυσικά υπάρχουν πιο σκοτεινοί χαρακτήρες που δουλειά μας είναι να ψάξουμε τι τους οδήγησε στο σκοτάδι και χάθηκαν από το φως τους.

Τηλεόραση βλέπετε; Γενικά, πώς προτιμάτε να ψυχαγωγείστε;

Τηλεόραση η αλήθεια είναι ότι δεν βλέπω. Δεν μπορώ να συντονιστώ και με το πρόγραμμα. Πρέπει φαντάζομαι να έχεις σταθερό και συγκεκριμένο ωράριο για να μπορείς να παρακολουθήσεις μια σχεδόν καθημερινή σειρά. Το δικό μου πρόγραμμα μου είναι… ότι να ‘ναι, οπότε δεν μπορώ να ακολουθήσω τους χρόνους της τηλεόρασης. Συνήθως ό,τι βλέπω το βλέπω online ή σε πλατφόρμα. Περισσότερο, όμως, απ’ όλα αγαπώ το σινεμά. Μου αρέσει όλη η διαδικασία. Είμαι από αυτούς που θα πάνε σίγουρα μία φορά την εβδομάδα στις αίθουσες, ειδικά το χειμώνα. Συνήθως Δευτέρες ή Τρίτες. Η βασική διασκέδασή μου είναι το σινεμά και οι εκδρομές – εντός ή εκτός Ελλάδας.

Έχετε δοκιμάσει τηλεόραση, θέατρο και κινηματογράφο. Ποιο από τα τρία κατακτά περισσότερο την καρδιά σας και γιατί; Ισχύει ότι υπάρχει πολλή μαγεία πάνω στο θεατρικό σανίδι από τη συνδιαλλαγή και την αλληλεπίδραση με τον θεατή;

Το θέατρο είναι το πιο ωραίο αλλά και το πιο δύσκολο από τα τρία. Στο θέατρο δεν υπάρχουν λάθη. Στο σινεμά ή στην τηλεόραση υπάρχει το «cut και ξαναπάμε». Στο θέατρο από τη στιγμή που θα ξεκινήσει μία παράσταση, δεν υπάρχει επιστροφή. Στο θέατρο πρέπει να είσαι 100% εκεί, δεν μπορείς να κάνεις έκπτωση σε τίποτα. Πρέπει να είσαι υπ’ ατμόν καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης. Να είσαι ετοιμοπόλεμος για παν ενδεχόμενο. Το θέατρο είναι η πιο ζωντανή μορφή τέχνης και η πιο άμεση επαφή με το κοινό. Προσωπικά αυτή η ανταλλαγή ενέργειας με τροφοδοτεί περισσότερο απ’ όλα!

Τι έχει προτεραιότητα στη ζωή σας αυτή την περίοδο και τι θεωρείτε πως έχετε αφήσει σκόπιμα, πιο πίσω;

Σίγουρα αυτή τη στιγμή η δουλειά. Νομίζω πως με γυρίσματα και πρόβες παράλληλα, δεν έχεις και άλλη επιλογή. Παρ’ όλα αυτά δεν αισθάνομαι ότι αφήνω κάτι πίσω μου. Θα βρω χρόνο και για μένα και για τους φίλους μου και για όλα. Μπορεί να είναι δυσανάλογοι οι χρόνοι αλλά πάντα έχω στο νου μου να μην ξεχνάω ότι η ζωή τρέχει και δεν περιμένει κανέναν.

Ποιες είναι οι δικές σας προσωπικές ανησυχίες για την εποχή που διανύουμε και όσα εκτυλίσσονται στον κόσμο; Τι σας τρομάζει περισσότερο και τι σας δίνει ακόμη ελπίδα, προερχόμενος από μια εντελώς νέα και φρέσκια γενιά;

Αυτή τη στιγμή σκέφτομαι ότι εγώ απαντάω σε ερωτήσεις για τη ζωή μου και ταυτόχρονα εκατοντάδες παιδάκια χάνουν τη ζωή τους στη Γάζα. Αυτό από μόνο του με τρομάζει όσο τίποτα! Πιο πολύ, βέβαια, με τρομάζει το ότι η χώρα μου επέλεξε να απέχει από την ψηφοφορία για ανθρωπιστική εκεχειρία στη Γάζα. Τα τελευταία χρόνια νιώθω σαν να μην μπορούμε να έχουμε ελπίδα, σαν να μην μας επιτρέπεται. Θα μου πεις, αυτό ακούγεται πολύ απαισιόδοξο. Παρ’ όλα αυτά τι θα μπορούσε να μου δίνει ελπίδα μέσα σε ένα κόσμο γεμάτο από γυναικοκτονίες, κακοποιήσεις, πολέμους, πυρκαγιές, πνιγμούς, βιασμούς και σκοτάδι;

Με ποιον ηθοποιό ή σκηνοθέτη θα θέλατε να συνεργαστείτε μελλοντικά; Η επόμενη μέρα της επαγγελματικής σας ζωής πού σας βρίσκει;

Έχουμε ξεκινήσει πρόβες για την παράσταση «Ο Ταλαντούχος κύριος Ρίπλεϊ» στο Θέατρο Ιλίσια. Ο Πέτρος Ζούλιας που υπογράφει την σκηνοθεσία έχει φτιάξει μια υπέροχη διασκευή πάνω στο ομότιτλο μυθιστόρημα της Πατρίσια Χάισμιθ, το οποίο αγαπώ ιδιαίτερα και είμαι εξαιρετικά χαρούμενος γι’ αυτό. Μου έχουν λείψει πάρα πολύ οι πρόβες γιατί πέρσι δεν έκανα θέατρο και τώρα ο ενθουσιασμός μου είναι τεράστιος. Η πρεμιέρα έχει προγραμματιστεί για μέσα Ιανουαρίου 2024.

*Κεντρική φωτογραφία: Πουλόβερ από μαλλί με τσέπη στο στήθος MARNI, attica. Τζιν παντελόνι σε φαρδιά γραμμή ALEXANDER MCQUEEN , Luisa World. Δερμάτινα υποδήματα DR MARTENS Haralas.