Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη: Οι αναμνήσεις μου από μια Μεγάλη Ελληνίδα

Η Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη «έφυγε» στις 24 Ιουλίου του 2023, αφήνοντας ένα δυσαναπλήρωτο κενό σε όλους. Οικουμενική Ελληνίδα, ηγέτιδα στον χώρο του ανθρωπισμού και της προσφοράς, ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ονειρεύτηκε έναν καλύτερο κόσμο για όλους και πάνω από όλα για τα παιδιά και δεν το έβαλε ποτέ κάτω στην ακούραστη προσπάθειά της να κάνει το όραμα της πραγματικότητα. Η φίλη μου Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη υπήρξε μια σπουδαία γυναίκα, μια σπουδαία Ελληνίδα, μια σπουδαία φίλη που με καθόρισε στην ζωή μου αφού την γνώρισα μόλις στα 22 μου χρόνια. Με προσδιόρισε ως πρότυπο μάνας αλλά και σύγχρονης γυναίκας. 

"Ο στόχος είναι σταθερά ένας: Καλύτερος κόσμος για το παιδί. Για αυτόν πρέπει να αγωνιζόμαστε, χωρίς να χάνουμε το κουράγιο μας και χωρίς κάποιες στιγμές να θεωρούμε ότι ο στόχος μας είναι ανέφικτος", είχε πει η Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη σε μία από τις συνεντεύξεις που μας είχε παραχωρήσει στο περιοδικό Life&Style: "H Ιστορία μας διδάσκει πως σημασία έχει να γίνει το πρώτο βήμα στην πραγματοποιήση μιας μεγάλης ιδέας. Από εκεί και έπειτα, αργά η γρήγορα και όσο υπάρχουν άνθρωποι-αγωνιστές, ο στόχος επιτυγχάνεται".

Θα φυλάξω πάντα μέσα μου ιερές τις στιγμές των μεταξύ μας φιλικών συζητήσεων και εκμυστηρεύσεων καθώς και διηγήσεις της από την μοναδική ζωή της: 

Μια ζωή που ξεκινά στην Ερμιόνη, που τόσο αγαπούσε και πάντοτε φρόντιζε, εκεί όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε και έκανε τα πρώτα της όνειρα. Τελειώνοντας το Δημοτικό, πήγε στον Πειραιά για να συνεχίσει τις σπουδές της στο Γυμνάσιο και εκεί γνώρισε τον Βαρδή Βαρδινογιάννη, νεαρό τότε αξιωματικό του Πολεμικού Ναυτικού. Μια ευτυχής συνάντηση που έμελλε να σημαδέψει τις ζωές και των δύο. Η Μαριάννα όμως ήταν πάντα ανήσυχο πνεύμα, και έτσι έφυγε κατόπιν για τις ΗΠΑ όπου θα σπούδαζε οικονομικά συνεχίζοντας να σκέφτεται και να γράφει στον αγαπημένο της κάθε μέρα που ήταν μακριά του.

Οι δυο τους παντρεύτηκαν αμέσως μετά την επιστροφή της στην πατρίδα και στο πέρασμα του χρόνου απέκτησαν μια αγαπημένη και δεμένη οικογένεια που σήμερα μετρά πέντε παιδιά, δεκατρία εγγόνια και τρία δισέγγονα. 

Το ζευγάρι όμως βρέθηκε αντιμέτωπο και με μεγάλες δυσκολίες: "Η ζωή μου ήταν πολύ δύσκολη μέχρι να μεγαλώσω τα πέντε μου παιδιά γιατί συνέβησαν πολλά γεγονότα στη ζωή μας εκείνη την εποχή, " αφηγήθηκε η Μαριάννα. Β. Βαρδινογιάννη στην τηλεοπτική της συνέντευξη στην ΕΡΤ και την Ρέα Βιτάλη πριν λίγα χρόνια: "Ο άνδρας μου αιχμαλωτίστηκε επί δικτατορίας, πήγε φυλακή, εξορία… Ήταν στην Μπουμπουλίνας για πάρα πολλούς μήνες. Ήταν πραγματικά από τις δυσκολότερες στιγμές της ζωής μου όταν με ειδοποίησαν ότι φεύγει για εξορία, σε άγονη γραμμή. Κατέβηκα λοιπόν στον Πειραιά και τον είδα με μια χλαίνη μακριά στο κατάστρωμα και σκέφτηκα ότι μπορεί να μην τον ξαναδώ ποτέ και είχα ήδη τρία μικρά παιδιά. Πολύ δύσκολη περίοδος στη ζωή μου… Η καρδιά μου είχε μοιραστεί στα δυο. Όταν ήμουν κοντά του -ταξίδευα για να τον δω στην Αμοργό- σκεφτόμουν τα παιδιά μου και όταν ήμουν με τα παιδιά σκεφτόμουν εκείνον. Η οικονομική κατάσταση ήταν επίσης πολύ άσχημη, γιατί τον είχαν διώξει από το ναυτικό, και το χειρότερο ήταν ότι κανένας δεν μας πλησίαζε ούτε από τους συναδέλφους του. Όλοι φοβόντουσαν ότι αν είχαν σχέση μαζί μας, ίσως να είχαν και αυτοί την ίδια μοίρα."

Μετά την πτώση της δικτατορίας, ο Βαρδής Βαρδινογιάννης άφησε το Πολεμικό Ναυτικό για να ασχοληθεί με τις οικογενειακές επιχειρήσεις. Διαπρέπει με σκληρή δουλειά, αφοσίωση και όραμα και εξελίσσεται σε έναν από τους πιο σπουδαίους επιχειρηματίες παγκοσμίως. Παράλληλα με την επιχειρηματική δραστηριότητα ωστόσο, έχοντας σαν πυξίδα την αγάπη τους για την πατρίδα και για τον συνάνθρωπο, το ζευγάρι ξεκίνησε ένα τεράστιο κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο, που ξεπερασε τα σύνορα της Ελλάδας, και τους τοποθέτησε ανάμεσα στους σημαντικότερους εθνικούς ευεργέτες.  

"Από την πρώτη στιγμή της δημόσιας δράσης μου υπήρξα ειλικρινής πρωτίστως απέναντι στον εαυτό μου αλλά και απέναντι στην ελληνική κοινωνία. Δεν παίζω ρόλους. Δεν νιώθω πως κάνω κάτι ξεχωριστό. Έκανα πάντοτε αυτό που πίστευα πως είναι σωστό να κάνει ο καθένας μας: να μοιραζόμαστε δηλαδή τις ευλογίες που μας δίνει ο Θεός με τους συνανθρώπους μας." είχε πει χαρακτηριστικά σε συνέντευξή της στην Κατερίνα Δαφέρμου.

"Η οικογένεια μου είναι πάντα η προτεραιότητα μου" είχε πει στο Life&Style η Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη. Μετά το μεγάλωμα των πέντε παιδιών της όμως, έχοντας από μικρή μια βαθειά ανάγκη να προσφέρει θέλοντας να ανταποδώσει ένα μέρος από τις ευλογίες που της δόθηκαν, ξεκινησε να κάνει πραγματικότητα το προσωπικό της όραμα για τη δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου επεκτείνοντας την φροντίδα της εκτός του οικογενειακού κύκλου: 

Το όνομά της είναι σήμερα άρρηκτα συνδεδεμένο με την έννοια της προσφοράς: Αλλά και με το  «Σωματείο ΕΛΠΙΔΑ-Σύλλογος Φίλων Παιδιών με καρκίνο». Πράγματι η ίδρυση της "ΕΛΠΙΔΑΣ" την δεκαετία του 90 κάλυψε μια οδυνηρή έλλειψη στον χώρο της υγείας και άλλαξε το τοπίο της κοινωνικής αλληλεγγύης στην Ελλάδα.   

Στην Ελλάδα εκείνη την εποχή δεν υπήρχε καμία απολύτως υποδομή για την αντιμετώπιση του παιδικού καρκίνου. Τα παιδιά που χρειαζόταν να κάνουν μεταμόσχευση μυελού των οστών ή να υποβληθούν σε θεραπείες αναγκάζονταν να ταξιδέψουν στο εξωτερικό υπομένοντας ταλαιπωρίες με δυσβάσταχτο οικονομικό αλλά και ψυχολογικό κόστος για τις οικογένειές τους.

"Τα μηνύματα έφταναν από όλες τις γωνιές της Ελλάδας. Δεν μπορούσαμε να αδιαφορήσουμε! Με στόχο λοιπόν να δώσουμε ελπίδα στα παιδιά που πάσχουν από καρκίνο ιδρύθηκε ο Σύλλογος "ΕΛΠΙΔΑ"" θα αφηγείτο η Μαριάννα στο Life&Style για τον εμβληματικό σύλλογο που δημιούργησε το 1990 μαζί με μια ομάδα δυναμικών γυναικών που μοιράστηκαν το όραμά της.

Το έργο της ΕΛΠΙΔΑΣ όλες αυτές τις δεκαετίες είναι μνημειώδες: Η πρώτη βασική επιδίωξη της "ΕΛΠΙΔΑΣ" ήταν η δημιουργία της πρότυπης Μονάδας Μεταμόσχευσης Μυελού των Οστών (ΜΜΜΟ), όπου θα μπορούσαν να πραγματοποιούνται μεταμοσχεύσεις σε παιδιά, αντίστοιχη της οποίας δεν υπήρχε στην Ελλάδα, και παραμένει μοναδική μέχρι και σήμερα.

Η «ΕΛΠΙΔΑ» εγκαινίασε έπειτα από μεγάλο αγώνα την πρώτη ΜΜΜΟ για παιδιά το 1993 στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία», αρχικά δυναμικότητας 4 κλινών, που σήμερα μετρούν τις 18.  Μέχρι σήμερα στην Μονάδα έχουν πραγματοποιηθεί πάνω από 1.500 μεταμοσχεύσεις, δίνοντας ελπίδα σε χιλιάδες παιδιά και τις οικογένειες τους. 

Επόμενό βήμα ήταν η κάλυψη μιας ακόμη μεγάλης ανάγκης των οικογενειών με την δημιουργία του Ξενώνα «ΕΛΠΙΔΑ», πολύ κοντά στο Νοσοκομείο Παίδων, για να φιλοξενούνται παιδιά από την περιφέρεια μαζί με τις οικογένειές τους, για όσο διάστημα διαρκεί η θεραπεία τους.  

«Η πρώτη μονάδα ήταν τέσσερα κρεβάτια. Στις πρώτες επεμβάσεις που γίνονταν κατέβαινα κι εγώ, να κρατάω το χέρι της μαμάς… Μετά έγινε η δεύτερη μονάδα, όταν είχαμε ήδη ολοκληρώσει 800 επεμβάσεις μεταμοσχεύσεων. Όταν τα Χριστούγεννα ήρθα να δώσω δώρα στα παιδιά….Θυμάμαι χιόνιζε. Και είδα έξω σε κάτι παγκάκια γονείς. Τι θέλετε εδώ; Δεν έχουμε πού να μείνουμε. Έμεινα άναυδη! Έτσι ξεκίνησε ο ξενώνας…», αφηγήθηκε η Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη σε συνέντευξή της στην ΕΡΤ.

Ο Ξενώνας εγκαινιάστηκε το 1999 και έγινε για περισσότερερς από 2000 οικογένειες, το "δικό τους σπίτι" στην Αθήνα: Στον Ξενώνα υπάρχει σχολείο, ψυχολογική στήριξη, δραστηριότητες ψυχαγωγίας και δημιουργικής απασχόλησης: Μια ζεστή αγκαλιά για τα παιδιά και τις οικογένειες που αντιμετωπίζουν τον καρκίνο.

Σε όλες τις προσπάθειες για το κοινωνικό της έργο η Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη είχε στο πλευρό της εκτός από το σύνολο της ελληνική κοινωνίας και διεθνείς προσωπικότητες από κάθε χώρο, με τις οποίες θα συνεργαζόταν με πολλούς τρόπους, πάντοτε για θέματα που αφορούσαν τα παιδιά.

Στην συνέντευξή της στο Life&Style είχε μιλήσει για τις συνεργασίες της με την σύζυγο του Ζισκάρ Ντ' Εστέν, την βασίλισσα Σίλβια της Σουηδίας και την βασίλισσα Ράνια της Ιορδανίας για μια πληθώρα σκοπών όπως το πρόβλημα των ναρκωτικών και οι πολιτιστικές δράσεις: "Χαίρομαι διότι προσωπικότητες όπως αυτές αναταποκρίνονται στις προσκλήσεις μου. Πιστεύω ότι με τον τρόπο αυτό συμβάλλω και εγώ ώστε η Ελλάδα να είναι ορμητήριο πολιτιστικών και ανθρωπιστικών πρωτοβουλιών διεθνούς εμβέλειας," είχε πει.

Ο επόμενος μεγάλος στόχος της «ΕΛΠΙΔΑΣ» ήταν η δημιουργία του πρώτου Παιδιατρικού Ογκολογικού Νοσοκομείου στην Ελλάδα που θα παρείχε τα πιο σύγχρονα μέσα για την αντιμετώπιση όλων των μορφών παιδικού καρκίνου.  Με πρωτοπόρο την Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη και με σύμμαχο ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, το Νοσοκομείο εγκαινιάστηκε στις 14 Οκτωβρίου 2010.   Η Πολιτεία ονομάζει την Μονάδα «Ογκολογική Μονάδα Παίδων Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη – ΕΛΠΙΔΑ» αναγνωρίζοντας την προσφορά της. Στην Ογκολογική Μονάδα Παίδων «Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη – ΕΛΠΙΔΑ» νοσηλεύονται κάθε χρόνο 300-400 παιδιά που αποτελούν το 80% των περιστατικών παιδικού καρκίνου στην χώρα μας αλλά και παιδιά από πολλές χώρες του εξωτερικού όπως η Βουλγαρία, η Αλβανία, η Ρουμανία, η Παλαιστίνη, η Κύπρος.

Σημαντικό να αναφερθεί ότι η νοσηλεία στην Ογκολογική Μονάδα είναι δωρεάν για όλους. Είναι από τα λίγα αντίστοιχα νοσοκομεία στην Ευρώπη όπου δεν υπάρχουν λίστες αναμονής, ενώ μέσα στην Ογκολογική Μονάδα λειτουργεί σχολείο, ώστε τα παιδιά να νιώθουν ότι έχουν μέλλον και προοπτική. 

Τα στατιστικά στοιχεία που μοιράζεται η ΕΛΠΙΔΑ μαζί μας εντυπωσιάζουν και δίνουν αισιοδοξία στην συνεχιζόμενη μάχη κατά του καρκίνου: Η Ογκολογική Μονάδα Παίδων «Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη – ΕΛΠΙΔΑ» θεωρείται μία από τις πιο σύγχρονες στην Ευρώπη. Τρία στα 4 παιδιά που νοσηλεύονται γίνονται εντελώς καλά και μπορούν να επιστρέψουν στα σπίτια και στις οικογένειές τους, απολυτως υγιή. Μέχρι σήμερα χιλιάδες παιδιά έχουν θεραπευτεί στην Ογκολογική Μονάδα. 

Το 2012, με πρωτοβουλία της Μαριάννας Β. Βαρδινογιάννη, ιδρύθηκε ο Σύλλογος «ΟΡΑΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ», με στόχο την λειτουργία Τράπεζας Εθελοντών Δοτών Μυελού των Οστών προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες ασθενών, παιδιών και ενηλίκων, που χρειάζονται μεταμόσχευση αιμοποιητικών κυττάρων, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς. Μέχρι σήμερα στην Τράπεζα Εθελοντών Δοτών του Συλλόγου «ΟΡΑΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ» έχουν εγγραφεί πάνω από 160.000 εθελοντές δότες μυελού των οστών, περισσότεροι απο 360 από τους οποίους έχουν βρεθεί συμβατοί χαρίζοντας ελπίδα ζωής σε 360 συνανθρώπους μας. 

Για τον ίδιο τον Σύλλογο τo σπουδαιότερο έργο της «ΕΛΠΙΔΑΣ», μετά την ίδρυση της το 1990 και τη δημιουργία του πρώτου Ογκολογικού Νοσοκομείου για παιδιά στην Ελλάδα το 2010, αποτελεί το Κέντρο Κυτταρικής και Γονιδιακής Θεραπείας για παιδιά και εφήβους που εγκαινιάστηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2020.  Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, και συγκεκριμένα στη Μονάδα Μεταμόσχευσης Μυελού των Οστών της Ογκολογικής Μονάδας Παίδων «Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη – ΕΛΠΙΔΑ», δημιουργήθηκε Κέντρο Κυτταρικής και Γονιδιακής Θεραπείας με στόχο να σώζονται 4 στα 4 παιδιά που προσβάλλονται από καρκίνο αφού η πρωτοποριακή αυτή μέθοδος αποτελεί την τελευταία ελπίδα στις περιπτώσεις εκείνες όπου οι συμβατικές θεραπείες δεν έχουν αποτέλεσμα.  Το Κέντρο Κυτταρικής και Γονιδιακής Θεραπείας είναι σταθμός στην ιστορία της «ΕΛΠΙΔΑΣ» αλλά και στην ιστορία της  Υγείας στην χώρα μας.    

Όπως αναφέρει ο σύλλογος ΕΛΠΙΔΑ, παρά τη μεγάλη πρόοδο στη θεραπεία του παιδιατρικού καρκίνου, σε ένα ποσοστό περίπου 20% των μικρών ασθενών, η νόσος δεν ελέγχεται με τη συμβατική θεραπεία. Με την εφαρμογή νέων πρωτοποριακών θεραπειών, όπως η γονιδιακή και Κυτταρική θεραπεία, μπορούμε, σήμερα, να ελπίζουμε, ότι και αυτό το ποσοστό των δύσκολων περιστατικών μπορεί να αντιμετωπιστεί επιτυχώς. Πρόκειται για θεραπείες, που βασίζονται στη χορήγηση γενετικά τροποποιημένων κυττάρων με σκοπό την εξόντωση της ανθεκτικής νόσου. Συγκεκριμένα, τα κύτταρα αυτά απομονώνονται από το αίμα των ασθενών και τροποποιούνται γενετικά με την προσθήκη γονιδίων, έτσι ώστε, όταν χορηγηθούν πίσω στον ασθενή να αναγνωρίζουν και να καταστρέφουν την υπολειπόμενη νόσο, που έχει ξεφύγει από τη συμβατική θεραπεία.   

Η δράση της Ελπίδας  ήταν ένα μόνο μέρος της ακάματης κοινωνικής δράσης της Μαριάννας Β. Βαρδινογιάννη: Το έργο της ήταν πολυδιάστατο, η έκφραση της απόλυτης αφοσίωσής της στην προσφορά προς τον συνάνθρωπο. 

Το 1997 η Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη δημιούργησε το ΄Ιδρυμά που φέρει το όνομα της, μέσω του οποίου υλοποιείται ένα εκτεταμένο ανθρωπιστικό εκπαιδευτικό και πολιτιστικό έργο. "Το Ίδρυμα για το παιδί και την οικογένεια ασχολείται εύρυτερα με τα θέματα που αφορούν την οικογένεια και το παιδί και με τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν τα παιδιά στην σύγχρονη εποχή: τον πόλεμο, την εκμετάλλευση, την καταπάτηση των δικαιωμάτων" θα έλεγε η ίδια το 2003 σε συνέντευξή της στον Τάκη Κάρη για το Life&Style.

Στα χρόνια που θα ακολουθούσαν το Ίδρυμα Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη θα είχε δυναμική και καίρια παρουσία σε πολλούς τομείς, επουλώνοντας πληγές της κοινωνίας συντρέχοντας ανθρώπους σε ανάγκη, ανοίγοντας παράθυρα στη μάθηση. Μεταξύ άλλων δράσεων θα αναλάμβανε: την ανακατασκευή του χωριού Μάκιστος μετά τις φονικές πυρκαγιές της Ηλείας το 2007,  τη δημιουργία προγραμμάτων στήριξης προσφύγων, ευπαθών κοινωνικών ομάδων, σχολείων και Ιδρυμάτων, εκπαιδευτικές δράσεις με σημαντικότερη τη συνεργασία με το Robert F. Kennedy Human Rights για τη διδασκαλία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στα ελληνικά σχολεία  αλλά και πρωτοβουλίες για την ειρήνη και την προστασία της παιδικής ηλικίας όπως και την προστασία της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, με ιδιαίτερη έμφαση στην επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα.

Το 1999 η Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη ανακηρύχθηκε Πρέσβης Καλής Θελήσεως της UNESCO.  Είναι η μοναδική Ελληνίδα που έχει λάβει αυτό τον τίτλο. Παράλληλα, θα εκπροσωπούσε την χώρα σε πολλούς Διεθνείς Οργανισμούς, Ιδρύματα και Διοικητικά Συμβούλια όπως η Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, το Μουσείο της Ακρόπολης, το The Hellenic Initiative, το Nizami Ganjavi International Center, to MENTOR, το Concordia, τα Special Olympics. 

Το 2008 ανέλαβε την πρωτοβουλία για τη δημιουργία του Κέντρου Ελληνιστικών Σπουδών στη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας  

Παράδειγμα δυναμισμού και καλλιέργειας, δεν έπαψε στιγμή να εξελίσσεται και να διδάσκεται διαρκώς μέσα από τις εμπειρίες της στον τομέα της προσφοράς, των σύναντήσεων της με μεγάλες προσώπικότητες.

Το 2010 εξέδωσε το βιβλίο της «Μελετώντας τις προκλήσεις της γυναικείας ταυτότητας-Αναζητήσεις στην Μινωική Κοινωνία», μετουσιώνοντας σε έργο την αγάπη της για την Κρήτη, την αρχαιολογία και την πίστη της στη γυναικεία δύναμη.  Είχε προηγηθεί ακόμα ένα βιβλίο με τίτλο «Από Μητέρα σε Μητέρα» που αφορούσε την ανατροφή των παιδιών. Ενα βιβλίο όχι διδακτικό, αλλα τρυφερά βιωματικό, ίσως το πρώτο του είδους του στην Ελλάδα το οποίο θα μεταφραζόταν και στα αγγλικά.

Την τελευταία δεκαετία, την ίδια στιγμή που το κοινωνικό της έργο επεκτεινόταν, αναγνωριζόταν διεθνως και το εύρος της προσφοράς της. Το 2015 ο Βαλέρι Ζισκάρ Ντ’Εσταίν της απένειμε τον Τίτλο του Αξιωματικού της Λεγεώνας της Τιμής της Γαλλικής Δημοκρατίας. 

Την ίδια χρονιά δημιουργήθηκε η Επιτροπή ELPIDA Youth από μια ομάδα νέων ηλικιακά μελών της ΕΛΠΙΔΑΣ που φιλοδοξούν να χτίσουν πάνω στο ισχυρό όραμά της, με καινούργιες ιδέες και δράσεις αλλά πάντα με την ίδια αγάπη για τα παιδιά.  Επικεφαλής αυτής της προσπάθειας είναι σήμερα η εγγονή της Μαριάννας Β. Βαρδινογιάννη, Μαριάννα Γουλανδρή – Λαιμού. 

Μέχρι σήμερα η Επιτροπή ELPIDA Youth έχει αναλάβει την ριζική ανακαίνιση του Ξενώνα, καθώς και την διοργάνωση της πρώτης θεραπευτικής κατασκήνωσης για αποθεραπευμένα παιδιά η οποία χαρίζει στα αποθεραπευμένα παιδιά την ξεγνοιασιά και την αυτοπεποίθηση που τόσο πολύ έχουν ανάγκη. 

Το 2019 η Ελληνική Πολιτεία ανέθεσε στην Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη την Προεδρία του Επετειακού Έτους Θερμοπύλες-Σαλαμίνα 2020.  Την επόμενη χρονιά ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών αναγνωρίζει την παγκόσμια προσφορά της στον χώρο του ανθρωπισμού και της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων απονέμοντας της Βραβείο Νελσον Μαντέλα. Την ίδια χρονιά η Ελληνική Πολιτεία την τίμησε με τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος της Ευποιίας. Είναι η μοναδική γυναίκα που έχει λάβει αυτό τον τίτλο. 

Το 2023 η UNESCO την τίμησε για τα 25 χρόνια προσφοράς της στον Οργανισμό σε μια εμβληματική εκδήλωση στην έδρα της UNESCO στο Παρίσι. 

Όλα αυτά τα χρόνια η Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη δεν σταμάτησε ποτέ να ξεκινά την ημέρα της  πριν από όλους, να φροντίζει για τα πάντα, να ασχολείται η ίδια με την πιο μικρή λεπτομέρεια, να διατηρεί την επαφή με όλα τα παιδιά που φρόντιζε η Ελπίδα και με τις οικογένειές τους έχοντας προσωπικό ενδιαφέρον και αγωνία για την καλή έκβαση της κάθε περίπτωσης, να ακολουθεί την πορεία τους και να εξακολουθεί να τα στηρίζει δεκαετίες μετά. Δεν έπαψε ποτέ να ευαισθητοποιείται και να συντρέχει σε κάθε δυσκολία, κινητοποιώντας το σύστημα προκειμένου να υποστηρίξει ανθρώπους που είχαν ανάγκη, έπειτα από δυστυχήματα και μεγάλες φυσικές καταστροφές. Ήταν πραγματικά ακούραστη και παρούσα σε κάθε δύσκολη στιγμή με όλες της τις δυνάμεις.

"Όλα τα παιδιά και οι γονείς τους δεν είναι απλώς φίλοι μας, είναι οικογένεια μας." θα έλεγε στο Life&Style για τα παιδιά που είχε βοηθήσει η ΕΛΠΙΔΑ. "Έχουμε μοιραστεί τόσες λύπες και τόσες χαρές και έχουμε δώσει μαζί τόσο δύσκολο αγώνα."

«Είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω ένα μόνο περιστατικό μέσα στα 30 χρόνια της Ελπίδας, κατά τα οποία ήμουν και είμαι πάντα παρούσα.' θα έλεγε στην συνέντευξή της στην Μαρία Λεμονιά και το Gala. "Γνωρίζω τα παιδιά με το μικρό τους όνομα, είμαι στο πλευρό των οικογενειών σε καθημερινή βάση. Το πιο δυνατό συναίσθημα είναι εκείνο που γεμίζει την καρδιά μου κάθε φορά που ένα παιδί φεύγει υγιές από το νοσοκομείο μας και συνεχίζει τη ζωή του! Είναι στιγμές που δύσκολα περιγράφονται με λόγια. Πώς να βάλω σε λέξεις το συναίσθημα που ένιωσα όταν ο Παναγιώτης, το πρώτο μεταμοσχευμένο μας παιδί, παντρεύτηκε και εγώ ήμουν η κουμπάρα; Ή το συναίσθημα που ένιωσα όταν η Έφη, που έχασε το πόδι της δίνοντας τη μάχη ενάντια στον καρκίνο, κατάφερε να γίνει πρωταθλήτρια Ελλάδας στην ξιφασκία με αμαξίδιο και μου παρέδωσε το μετάλλιο της; Ή όταν ο μικρός μου Στέλιος βγαίνοντας από το Νοσοκομείο, μου τηλεφώνησε να με προσκαλέσει στο χωριό του στην Καστοριά δίνοντάς μου ακριβείς οδηγίες πώς να πάω να βρω το σπίτι του; Δεν ξεχνώ μια ημέρα, όταν πρόσφατα βρέθηκα στο Νοσοκομείο μας, που είδα ένα μικρό αγοράκι να κλαίει. Ανήσυχη το πλησίασα για να μάθω τι συμβαίνει και μου εξήγησε πως μόλις είχε λάβει το εξιτήριο για να επιστρέψει στο σπίτι του. “Εγώ όμως δεν θέλω να φύγω από εδώ. Η αγάπη και η στοργή από όλους εδώ με έκαναν να νιώσω πως το Νοσοκομείο αυτό είναι το σπίτι μου!”. Οι στιγμές αυτές είναι ένας ανεκτίμητος θησαυρός, βαθιά φυλαγμένος στην καρδιά και στην ψυχή μου».

«Αν υπάρχει αγάπη, υπάρχει και ελπίδα. Αν υπάρχει αγάπη, τότε και τα αδύνατα μπορούν να γίνουν δυνατά», έγραφε σε ένα από τα τελευταία της άρθρα αφήνοντας τα σοφά λόγια της ως παρακαταθήκη και έμπνευση.

*Έναν χρόνο πριν αισθάνθηκα πως έχασα λίγο από εμένα, τον εαυτό μου από τα χρόνια της ενήλικης ζωής μου, χάνοντας μια φίλη καρδιάς, μια φίλη ζωής! Η φίλη μου, Μαριάννα. Β Βαρδινογιάννη υπήρξε μια σπουδαία γυναίκα, μια σπουδαία Ελληνίδα, μια σπουδαία φίλη που με καθόρισε στη ζωή μου αφού τη γνώρισα στα 22 μου χρόνια και με προσδιόρισε ως πρότυπο, ως μάνα αλλά και ως σύγχρονη γυναίκα. Θα φυλάξω πάντα μέσα μου ιερές τις στιγμές των μεταξύ μας φιλικών συζητήσεων, εκμυστηρεύσεων καθώς και διηγήσεις της απο την απίστευτη ζωή της και όλα όσα μοιραστήκαμε τα τελευταία 30 και χρόνια που συνδεόμασταν φιλικά και οικογενειακά. Θα την τιμώ πάντα και θα νοιώθω τόσο ευλογημένη, γνωρίζοντας πως με αγαπούσε κι εκείνη ειλικρινά. Αισθάνομαι και θα αισθάνομαι πάντα γλυκά το χάδι της στα χέρια μου.

Πολυαγαπημένη μου φίλη, Μαριάννα, ήσουν φάρος ζωής για εμένα και θα λάμπεις πάντα όσο ζω, ζεσταίνοντάς με. Μου λείπεις κάθε μέρα και πιο πολύ και το διαπιστώνω, όπως διαπιστώνω πόσο μου λείπει και η μητέρα μου. Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ. Ήσουν μια ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ.

Η φίλη σου, Έλενα