50 women over 50: Η Κατερίνα Λέχου, η Νόνη Δούνια και η Βίκυ Βολιώτη στην πιο απελευθερωτική φωτογράφιση της ζωής τους

Μια έκθεση φωτογραφίας έρχεται στην Ελληνοαμερικανική Ενωση στις 20 Σεπτεμβρίου που θα συνοδευτεί και από μία εκδήλωση, που θα έχω την τιμή να συντονίσω ως δημοσιογράφος τη Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου με εκλεκτούς ομιλητές. Η συγγραφέας Ρέα Βιτάλη, ο εικαστικός και ηθοποιός Άγγελος Παπαδημητρίου, η φωτογράφος Ολυμπία Κρασαγάκη, η δημοσιογράφος Ιωάννα Μάνδρου και η βουλευτής Νόνη Δούνια θα πλαισιώσουν την ενδιαφέρουσα ομάδα συνομιλητών. 

«Είμαι η Βάνια Τλούπα. Είμαι φωτογράφος, καλή είμαι… Τι να σου πω; Και ο πατέρας μου ήταν σπουδαίος φωτογράφος. Φωτογραφίζω γυναίκες πάνω από 50 και θα ήθελα και εσένα. Τι λες; Μπορώ να σου δείξω δουλειά μου», ήταν τα πρώτα λόγια της γνωριμίας μας.

Μιας γνωριμίας με έναν βαθιά γλυκό και ευγενικό άνθρωπο – σπάνιο σήμερα και ζητούμενο – και μία εξαιρετική καλλιτέχνιδα.

Νόνη Δούνια

Η πορεία αναμενόμενη. Φωτογράφισε εμένα, την καλύτερή μου φίλη και κάποιες ακόμη γυναίκες που της σύστησα μέσα από τις τόσες συνεντεύξεις που έχω κάνει. Όλες με έπαιρναν μετά να μου πουν τι διαμάντι είναι η Βάνια.

Η Βάνια εκφράζεται με λόγια και με τη φωτογραφία. Είναι ένας ιδιαιτέρως διακριτικός και «ήσυχος» άνθρωπος που στοχεύει στο να αποτυπώσει τον χαρακτήρα, την ψυχοσύνθεση, το συναίσθημα εκείνου που στέκεται απέναντί της. Χωρίς να εκβιάζει τίποτα – μοιάζει σαν να σου δίνει τον χρόνο σου και τον χώρο σου να τοποθετηθείς εσύ αληθινά απέναντί της, αφού αλλιώς δεν θα σταματήσει τα κλικ.

Ο άνθρωπος – το πορτραίτο δηλαδή – είναι ο κόσμος της. Είναι το κάδρο της, είναι οι παλμοί του φακού της, είναι η ψυχή της. Η γυναίκα, ακόμη περισσότερο, η κάθε γυναίκα είναι η πρωταγωνίστρια του έργου ζωής της. Η πρωταγωνίστρια του γίγνεσθαι, εκείνη που δίνει ζωή και δεν εγκαταλείπει ποτέ τη ζωή.

«Μετά τα πενήντα, ένιωσα την ανάγκη να ασχοληθώ με τη γυναίκα αυτής της ηλικίας και να προσεγγίσω τη γυναικεία φύση, με τη δική μου ματιά. Αποφάσισα λοιπόν να κάνω ένα project - ύμνο στη σύγχρονη γυναίκα που να αποτελεί την πιο περίτρανη απόδειξη ότι η είσοδος στην ωριμότητα είναι για όλες εμάς η έναρξη ενός προκλητικού ταξιδιού με μια δική του γοητεία.

Οι φωτογραφίσεις έγιναν με τη χρήση φυσικού φωτισμού, θέλοντας να αποφύγω οτιδήποτε στημένο και  θεωρώντας ότι ο καθένας λειτουργεί πιο άνετα σε έναν χώρο εκτός στουντίου.

Η ανταπόκριση των γυναικών ήταν πραγματικά μια έκπληξη για μένα, με τη φωτογράφιση να λειτουργεί απελευθερωτικά τόσο για τις ίδιες όσο και για μένα. Μοιραστήκαμε συναισθήματα, βιώματα, αγωνίες, σκέψεις, όνειρα!»/

Βίκυ Βολιώτη

Ετσι κι εμείς, της θέσαμε ερωτήσεις για να μάθουμε περισσότερα για αυτή τη γυναίκα που τιμά τις γυναίκες.

Γιατί αποφασίσατε να κάνετε αυτό το project;

Αποφάσισα να κάνω αυτό το project, έναν ύμνο στη σύγχρονη γυναίκα, που να αποτελεί την πιο περίτρανη απόδειξη ότι η είσοδος στην ωριμότητα είναι για όλες εμάς, η έναρξη ενός προκλητικού ταξιδιού με μια δική του γοητεία. Η ανταπόκριση των γυναικών ήταν πραγματικά μια έκπληξη για μένα, με τη φωτογράφιση να λειτουργεί απελευθερωτικά τόσο για τις ίδιες όσο και για μένα. Μοιραστήκαμε συναισθήματα, βιώματα, αγωνίες, σκέψεις, όνειρα !

Μέσα από την εμπιστοσύνη τους στο φωτογραφικό φακό μου, ένιωσα την ανάγκη τους να δείξουν αυτό που πραγματικά νιώθουν με μια διάθεση εξωτερίκευσης των βαθύτερων συναισθημάτων τους και τις ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.

Πώς ήταν η εμπειρία αυτή; Τι νιώσατε πως νιώθουν οι γυναίκες μεγαλώνοντας;

Η φωτογράφιση όλων αυτών των γυναικών ήταν μια φοβερή εμπειρία για μένα! Μέσα από την εμπιστοσύνη τους στον φωτογραφικό φακό μου, ένιωσα την ανάγκη τους να δείξουν αυτό που πραγματικά νιώθουν με μια διάθεση εξωτερίκευσης των βαθύτερων συναισθημάτων τους και τις ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Άλλωστε σε γενικές γραμμές όλες μας στην παρούσα ηλικιακή φάση περνάμε παρόμοιες καταστάσεις και το να μοιράζεσαι πράγματα που επηρεάζουν την καθημερινότητα σου με “ομοιοπαθείς” λειτουργεί ευεργετικά, νιώθοντας ότι και πολλές άλλες είναι στην ίδια κατάσταση με εσένα, ίσως και πιο δύσκολα…

Κατερίνα Λέχου

Η φωτογραφία για εσάς είναι...

Η φωτογραφία για μένα και πιο συγκεκριμένα η φωτογραφία πορτρέτου  είναι ένα μέσο έκφρασης, μια  πρόκληση, γιατί προσπαθώ να δημιουργήσω μια εικόνα που να προκαλεί συναίσθημα, κυρίως να βγάζει το συναίσθημα του ανθρώπου που κάθεται απέναντί σου αλλά και το δικό σου τη συγκεκριμένη στιγμή. Μου αρέσει να εντάσσω τον άνθρωπο που έχω απέναντί μου στο κάδρο που έχω επιλέξει και να ψάχνω την αλήθεια μέσα από το βλέμμα του. Είναι μια επικοινωνία  που με μαγεύει και με βοηθάει κι εμένα την ίδια να εξελίσσομαι σαν άνθρωπος.

Στη ζωή σας έχετε ασχοληθεί με...

Στη ζωή μου ασχολούμαι αποκλειστικά με τη φωτογραφία. Από μικρή βλέποντας και τον μπαμπά μου που ήταν φωτογράφος έμαθα να φωτογραφίζω, να εμφανίζω τα φιλμ και να εκτυπώνω τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες στον σκοτεινό θάλαμο. Η εξέλιξη της τεχνολογίας με βοήθησε να επαναπροσδιορίσω τη φωτογραφία. Παράλληλα, έχοντας στην κατοχή μου το πολύτιμο φωτογραφικό αρχείο του μπαμπά μου, Τάκη Τλούπα, φροντίζω για τη διάσωση, την αρχειοθέτηση και τη σωστή προβολή του.

Ενα πορτρέτο σας παιδεύει όταν...

Ένα πορτρέτο με δυσκολεύει όταν έχω απέναντί μου έναν άνθρωπο, που δεν έχει διάθεση να επικοινωνήσει εύκολα. Απλά με παιδεύει λίγο παραπάνω και σίγουρα χρειάζεται περισσότερος χρόνος για να δημιουργήσω ένα πιο οικείο περιβάλλον για να αισθανθεί ασφαλής και να μπορέσει να χαλαρώσει.

Οι λήψεις που δεν θα ξεχάσετε ποτέ...

Οι λήψεις που δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι όταν φωτογραφίζοντας ανθρώπους, που ενώ δεν γνώριζα από πριν, δημιουργούνταν μια απίστευτη οικειότητα και η φωτογράφηση εξελίσσονταν σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση.

Μάνδρου Χριστίνα και Ιωάννα

Τι σας κάνει ευτυχισμένη;

Με κάνει ευτυχισμένη μεγαλώνοντας το να έχω περισσότερο χρόνο να περνώ με τους ανθρώπους που αγαπώ, να κάνω ταξίδια και να περπατώ σε μέρη χωρίς να έχω την αγωνία να δω τα πάντα, αλλά περισσότερο να χαζεύω και να απολαμβάνω. Μου αρέσει  να δημιουργώ διάφορα πράγματα με τα χέρια μου, χρησιμοποιώντας πηλό, ξύλα της θάλασσας, χαρτιά, νερομπογιές αλλά και να πλέκω με το βελονάκι, κάτι που έμαθα μέσα στην καραντίνα. Είναι οι στιγμές που νιώθω όμορφα και χαλαρώνω. Μεγαλώνοντας έχω μάθει να χαίρομαι με αυτά που έχω, τα απλά, τα καθημερινά και θεωρώ ότι αυτό είναι κι ένα μάθημα προσωπικής ευγνωμοσύνης.

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας φωτογράφοι;

Οι αγαπημένοι φωτογράφοι είναι οι: Annie Leibovitz,  Horst P. Horst, Mario Testino, Herb Ritts, Richard Avedon, Irving Penn, Peter Lindbergh, David Bailey. Μου αρέσει πολύ η ματιά τους, μελετώ τον φωτισμό που χρησιμοποιούν, το καδράρισμα που επιλέγουν να δημιουργήσουν και βλέποντας δουλειά τους ανοίγουν οι ορίζοντές μου. Αγαπώ όμως πολύ η οπτική του Henri Cartier Bresson και με εκφράζει αυτό που είχε πει σε ελεύθερη μετάφραση ότι «είναι ψευδαίσθηση αν νομίζετε ότι η φωτογραφίες δημιουργούνται από μια μηχανή … δημιουργούνται με το μάτι, το μυαλό και την καρδιά».

Τι δεν ανέχεστε;

Δεν ανέχομαι την κορoϊδία, τον υπέρμετρο εγωισμό και τη ζήλια. Θέλω να ζω  δίπλα σε ανθρώπους που παραμένουν άνθρωποι. Που ξέρουν να γελούν με τα λάθη τους ή έστω να τα αντιμετωπίζουν με κάποια αξιοπρέπεια. Που δεν κομπάζουν για το θρίαμβό τους. Που δεν θεωρούν τον εαυτό τους μοναδικό και δεν φθονούν την επιτυχία του άλλου. Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να καταστρέψουν εκείνους που θαυμάζουν, να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους.

Φοβάμαι

Φοβάμαι οτιδήποτε έχει να κάνει με θέματα υγείας. Ξέρω ότι η πρόληψη βοηθάει αλλά ξέρω επίσης ότι δεν είναι στο χέρι μας να αντιμετωπίσουμε τα πάντα…

Εσείς τι αποδεχθήκατε μεγαλώνοντας;

Αποδέχθηκα μεγαλώνοντας τις αλλαγές που έγιναν στον εαυτό μου. Νιώθω σαν να τις περίμενα… Τώρα στα 55 μου αισθάνομαι ακόμη νέα αλλά ώριμη, δραστήρια και πιο ελεύθερη να απολαύσω τους καρπούς της δουλειάς μου, δίνοντας προτεραιότητα στις δικές μου ανάγκες και επιθυμίες. Δεν προσπαθώ να δείξω κάτι άλλο από αυτό που είμαι, καθώς μου αρέσει έτσι κι αλλιώς αυτό που είμαι.  Πιστεύω ότι είναι το πιο σημαντικό μάθημα σε αυτήν τη ζωή είναι να βρεις μια ισορροπία με τον εαυτό σου.

Η ομορφιά είναι...

Η ομορφιά είναι μέσα μας, στην ψυχή μας, στην τρυφερή καρδιά μας, στη δοτικότητά μας, στην καλοσύνη μας, στις ευαισθησίες μας, στις ανιδιοτελείς μας πράξεις και αυτό εκπέμπουμε. Η εξωτερική εμφάνιση, αποτελεί σίγουρα το περιτύλιγμά μας, αλλά πιστεύω ότι το δώρο κρύβεται στο εσωτερικό του πακέτου.

ΟΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ

Βολιώτη Βίκυ: Νιώθω πιο όμορφα από ποτέ, σίγουρη, δυνατή. Υπάρχουν κάποιες στιγμές βέβαια που νοσταλγώ πολύ την - σχεδόν - βίαιη ορμή της νιότης, όμως δεν θα ήθελα να ξαναγυρίσω εκεί. Είμαι σίγουρη  ότι τα καλύτερα είναι εδώ και είμαι αισιόδοξη ότι έρχονται κι άλλα καλά στο μέλλον

Κατερίνα Λέχου

Η ζωή μετά τα 50 είναι απελευθερωτική, αποκαλυπτική, οδεύοντας προς την τρίτη της «πράξη», μια έξοδο ένδοξη για ό,τι ζήσαμε αν και με ένα είδος θλίψης.

Ρέα Βιτάλη

Μάνδρου Ιωάννα

Μετά τα 50!

Αισθάνομαι μεγάλη χαρά. Είμαι γερή, δεν έχω απώλειες στη ζωή μου, πέτυχα πολλά από εκείνα που ήθελα. Έμαθα και μαθαίνω πολλά και έζησα και ζω με αξιοπρέπεια.

Μάνδρου Χριστίνα

Ηλικία μεταίχμιο, ανάμεσα στη νεότητα και στο γήρας. Ως εκ τούτου, περίοδος μεταβατική, άρα δημιουργική, γεμάτη πλούσιες εμπειρίες. Την απολαμβάνω ειλικρινά

Νόνη Δούνια

Δεν έχω καμιά αντίρρηση στο να μεγαλώνω γιατί συνειδητοποιώ την αξία της ιδιωτικότητας, την σημασία του κύκλου των ανθρώπων, που είναι στη ζωή μου. Μπορώ να είμαι ειλικρινής και αληθινή αλλά συγχρόνως να ξεχωρίζω εκείνους που επιθυμώ να έχουν μια θέση στο τραπέζι της ζωής μου. Η ωριμότητα μου προσφέρει μια μοναδική ελευθερία έκφρασης που δεν την αλλάζω με τίποτα.

Ρέα Βιτάλη

«62 χρόνια. Τι να πρωτοπώ; Πλήρης στιγμών, σε μια ζωή ζωένια. Και προχωρώ. Εν ζωή και εν ροή. Λίγο το έχεις, πουλάκι μου;»

Ιnfo:

50 Women over 50

Υπό την αιγίδα της Γενικής Γραμματείας Ισότητας & Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Υπουργείου Κοινωνικής Συνοχής & Οικογενείας

Γκαλερί Ελληνοαμερικανικής Ενωσης

Εγκαίνια 20 Σεπτεμβρίου, 19:00 / Εκδήλωση Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου, 19:00

Η έκθεση θα διαρκέσει ως τις 12 Οκτωβρίου

Μασσαλίας 22, Αθήνα, τηλ. 210 3680 900

*Φωτογραφίες: Βάνια Τλούπα