Γιατί το We are the Champions είναι το πιο “πιασάρικο” τραγούδι όλων των εποχών;

Στις 3 Οκτωβρίου του 2011 σύμφωνα με επιστημονική έρευνα, το «We Are The Champions» των Queen βρέθηκε να είναι το πιο πιασάρικο τραγούδι που γράφτηκε ποτέ. Ο μουσικολόγος Dr Alisun Pawley από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου πραγματοποίησε έρευνα για το τι κάνει ένα τραγούδι αξέχαστο και συνέταξε μια λίστα με τα δέκα πιο «πιασάρικα» τραγούδια όλων των εποχών.

Κατά τη διάρκεια της έρευνας, ανακάλυψαν ότι τα πιο πολυτραγουδισμένα τραγούδια περιείχαν τέσσερα βασικά στοιχεία: μακριές και λεπτομερείς μουσικές φράσεις, πολλαπλές αλλαγές τόνου στο «hook» ενός τραγουδιού, άντρες τραγουδιστές και υψηλότερες οκτάβες σε αντρικές φωνές που έκαναν αξιοσημείωτη φωνητική προσπάθεια. Το Y.M.C.A by the Village People, το Fat Lip του Sum 41 και το The Final Countdown του Europe ήταν επίσης στη λίστα.

Ποια είναι όμως η ιστορία πίσω από το We Are The Champions των Queen;

Από όλα τα εμβληματικά κομμάτια των Queen, ίσως το «We Are The Champions» να είναι αυτό που έχει φτάσει πέρα ​​από τα όρια της μουσικής και στον ίδιο τον πολιτισμικό ιστό της κοινωνίας. Φυσικά, δεδομένου του τίτλου του τραγουδιού, έχει χρησιμοποιηθεί συχνά σε αθλητικές εκδηλώσεις για τον εορτασμό της νικήτριας ομάδας.

Το «We Are The Champions» έφτασε στο έκτο στούντιο άλμπουμ των Queen, News of the World, και θεωρείται ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους ροκ ύμνους, φτάνοντας στο νούμερο δύο στο UK Singles Chart.

Ο Freddie Mercury, ο οποίος έγραψε ο ίδιος το τραγούδι, είπε: «Σκεφτόμουν το ποδόσφαιρο όταν το έγραψα. Ήθελα ένα τραγούδι συμμετοχής, κάτι στο οποίο θα μπορούσαν να κολλήσουν οι οπαδοί. Φυσικά, του έδωσα περισσότερη θεατρική διάσταση από ένα συνηθισμένο ποδοσφαιρικό τραγουδι».

Και πρόσθεσε: «Υποθέτω ότι θα μπορούσε επίσης να ερμηνευθεί ως η δική μου εκδοχή του «I Did It My Way». Το καταφέραμε και σίγουρα δεν ήταν εύκολο. ‘No bed of roses’, όπως λέει και το τραγούδι».

Το κομμάτι, το οποίο περιστασιακά θεωρείται και ως τραγούδι υπέρ των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων, κυκλοφόρησε ως διπλό σινγκλ A-side το 1977 μαζί με έναν άλλο ύμνο του σταδίου, το «We Will Rock You». Τα δύο τραγούδια αναμειγνύονται άψογα το ένα με το άλλο, και ως εκ τούτου, οι παλιότεροι DJ του ραδιοφώνου τα έπαιζαν συχνά back to back χωρίς διακοπή.

Όταν ο Ντόναλντ Τραμπ χρησιμοποίησε το τραγούδι κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας για να προταθεί ως υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών για την προεδρία, ο Μπράιαν Μέι απάντησε λέγοντας: «Μπορώ να επιβεβαιώσω ότι ούτε ζητήθηκε ούτε δόθηκε άδεια για τη χρήση του κομματιού. Λαμβάνουμε συμβουλές σχετικά με τα βήματα που μπορούμε να κάνουμε για να διασφαλίσουμε ότι αυτή η χρήση δεν θα συνεχιστεί. Ανεξάρτητα από τις πολιτικές απόψεις μας, ήταν πάντα ενάντια στην φιλοσοφία μας να επιτρέπουμε τη χρήση της μουσικής των Queen ως εργαλείο πολιτικής εκστρατείας. Η μουσική μας ενσαρκώνει τα δικά μας όνειρα και πεποιθήσεις και είναι για όλους όσους ενδιαφέρονται να την ακούσουν και να την απολαύσουν».

Τελικά, η ιστορία του «We Are The Champions» είναι μια ιστορία που τεκμηριώνει την επιθυμία του Freddie Mercury να ξεπεράσει τα όρια της μουσικής και να μετατρέψει την τέχνη του σε κάτι που να αφορά στους ανθρώπους, να γίνει ένα πραγματικό λαϊκό τραγούδι με την έννοια ότι δεν ανήκει πλέον στον Mercury και τους Queen. Μάλλον, ανήκει πλέον στους ανθρώπους για τους οποίους το έγραψε. Αυτοί είναι οι πραγματικοί πρωταθλητές.