Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας: 5 φεμινιστικά αριστουργήματα του κινηματογράφου

Προσπερνώντας τα πολλά κλισέ και μπαίνοντας κατευθείαν στο θέμα, το νόημα της σημερινής ημέρας είναι πολύ πιο ουσιώδες από τριαντάφυλλά και ευχές. Ίσως αντί για ευχές και φιλοφρονήσεις του τύπου «χρόνια πολλά στην γυναίκα της ζωής μου», να παίρναμε όλες οι γυναίκες λίγο παραπάνω κατανόηση.

Λίγο παραπάνω κατανόηση στις σκέψεις μας γύρω από την απόκτηση οικογένειας ή όχι. Γύρω από τον τρόπο που ντυνόμαστε, επιλέγοντας αισθησιακά σύνολα όχι για να προκαλέσουμε και να σχολιαστούμε, αλλά για να νιώσουμε λίγο καλύτερα με την αυτοπεποίθηση και τη διάθεση μας. Λίγη παραπάνω κατανόηση σε θέματα μητρότητας, σεξουαλικότητας ακόμη και βιολογίας του σώματος μας.

Η λίστα θα μπορούσε να συνεχιστεί για πολύ ακόμη, ωστόσο ο κινηματογράφος έχει φροντίσει για εμάς, και έχει δημιουργήσει διαχρονικά φεμινιστικά αριστουργήματα με σκοπό να αναδείξει τη γυναικεία φύση και δύναμη.

Hidden Figures (2016)

Αγαπημένη αμερικανική βιογραφική ταινία του 2016 σε σκηνοθεσία του Theodore Melfi. Ιδανική για να εμπνευστείς, να ενδυναμωθείς και να διεκδικήσεις τα πιο τρελά σου όνειρα, επαγγελματικά και μη. Αφηγείται την ιστορία τριών Αφροαμερικανίδων επιστημόνων που βοήθησαν καταλυτικά τη NASA στις προσπάθειες των πρώτων διαστημικών αποστολών της. Βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, υπενθυμίζει την ρατσιστική αδικία σε θέματα φύλου και χρώματος, ενώ φέρει μια ειρωνεία και feel good νοσταλγία που θα σε στιγματίσει. Οι γυναίκες σίγουρα δεν αποτελούν υπάρξεις ικανοποίησης αναγκών των άλλων, και μπορούν να έχουν έστω το δικαίωμα να επιλέγουν να ακολουθήσουν αυτό που τις γεμίζει περισσότερο, και όχι αυτό που επιτάσσουν οι κοινωνικές νόρμες.

Thelma & Louise (1991)

Ταινία του 1991. Αν σου αρέσουν οι πιο παλιές και νοσταλγικές θα την λατρέψεις εξίσου. Εδώ και μια εικοσαετία αποτελεί τον απόλυτο ύμνο στη γυναικεία φιλία. Γυναίκες που δεν ανταγωνίζονται, αλλά εξελίσσονται παράλληλα. Που υποστηρίζουν και ενδυναμώνουν η μια την άλλη, μένοντας μακριά από τους καταπιεστικούς συζύγους τους. Τελικά καταλήγουν σε ένα συναρπαστικό road trip αναζητώντας την ελευθερία και τον εαυτό τους.

Frida (2002)

Είναι με διαφορά μια από τις πιο επιδραστικές γυναίκες της ιστορίας και όχι άδικα. Πρόκειται για μια ταινία αφιερωμένη σε αυτή την αξέχαστη προσωπικότητα, αναδεικνύοντας την ανυποταξία που βρίσκεται στην φύση των ανθρώπων, την υπερβολική ενέργεια που πηγάζει από μέσα μας και τα ανεξέλεγκτα πάθη. Η ταινία ξεκινά με το σοβαρό ατύχημα που είχε η Frida Kahlo στην ηλικία των 18 χρόνων όταν ένα αυτοκίνητο συγκρούστηκε με το λεωφορείο στο οποίο επέβαινε. Τα τραύματα που υπέστη η σπονδυλική της στήλη την ακολούθησαν σε όλη της ζωή. Ο πατέρας της για να τη βοηθήσει να αναρρώσει της έφερε έναν καμβά και έτσι άρχισε να ζωγραφίζει. Λίγο αργότερα, σε ηλικία 20 ετών θα παντρευτεί τον Diego Rivera και του ζητάει να παραμείνει αφοσιωμένος, αν όχι πιστός. Από εκεί ξεκινάνε όλα, και εμείς βλέπουμε αποσβολωμένοι μια δύσκολη (φεμινιστική) και πολύπαθη σχέση.

Coco Before Chanel (2009)

Οι συστάσεις είναι περιττές για το όνομα και την ιστορία της Chanel. Ίσως από τις πιο ανατρεπτικές και επαναστατικές προσωπικότητες της σύγχρονης ιστορίας. Μια ταινία αφιερωμένη στην ισχυρή γυναικεία προσωπικότητα που δεν φοβάται να αψηφήσει την συντηρητική κοινωνία στην οποία κυριαρχούν παλιομοδίτικα ήθη, σφιχτοί κορσέδες και βαρετά φορέματα. Μια μοναδική ερμηνεία από την Audrey Tautou που δίνει την καλύτερη απεικόνιση της αξέχαστης Coco Chanel.

Ocean’s 8 (2018)

Αν σου αρέσουν οι αστυνομικές ταινίες δώσε προσοχή. Εμένα πάντως με κέρδισε χάρη στην αγαπημένη Sandra Bullock. Πρόκειται για την θηλυκή εκδοχή του «Ocean’s 11», ενώ παρακολουθούμε και την Cate Blanchett, Anne Hathaway, Rihanna και Sarah Paulson. Εδώ η αδερφή του διαβόητου Danny Ocean, Deppy βγαίνοντας από τη φυλακή, βρίσκει την παλιά της συνεταίρο Lou και καταστρώνει μαζί της την κλοπή ενός διαμαντένιου κολιέ αξίας 150 εκατ. δολαρίων από τη λαμπρότερη κοσμική εκδήλωση της χρονιάς: το Met Gala. Πως ακριβώς πιστεύεις πως θα πάει αυτό; Αλλά και πόσο ευρηματικό είναι το γυναικείο μυαλό;

Το σίγουρο είναι πως η τέχνη, ο πολιτισμός και ο κινηματογράφος, εκθειάζουν συχνά τη γυναικεία φύση και προσφορά, το σίγουρο επίσης είναι πως η κοινωνία έχει πολύ ακόμη δρόμο μέχρι να αφήσει πίσω της πατριαρχικές εκφάνσεις και προκαταλήψεις.

*Πηγή κεντρικής φωτογραφίας: Archive Photos / Getty Images