Το χαρακτηριστικό του ήταν οι XXL ώμοι και η μέση σφήκα. Ο σχεδιαστής μόδας Claude Montana, ο οποίος πέθανε στο Παρίσι την Παρασκευή σε ηλικία 76 ετών, είχε καθιερωθεί ως είδωλο της μόδας της δεκαετίας του ’80 προτού εκτοπιστεί από τις πασαρέλες λόγω ανατροπής της τύχης.
Μια καριέρα αποτελούμενη από “highs & lows”, όπως θα έλεγε ο ίδιος ο σχεδιαστής, αναγνωρίσιμη από το αιώνιο look του “Easy Rider” (σακάκι, δερμάτινο παντελόνι και καουμπόικες μπότες). Αφού διαμόρφωσε όνομα τη δεκαετία του ’70 και έγινε αγαπημένος της δεκαετίας του ’80, έγινε διάσημος το 1990 όταν πέρασε τις πόρτες του Lanvin, ο οποίος γιόρταζε τότε τα 100 χρόνια του. Κέρδισε δύο βραβεία Dés d’or σε σύντομο χρονικό διάστημα, την υψηλότερη διάκριση στον κόσμο της μόδας.
Στη συνέχεια αντιμετώπισε οικονομικές και προσωπικές δυσκολίες και εξαφανίστηκε από το προσκήνιο στην αλλαγή της χιλιετίας.
Photo by PL Gould/Images/Getty Images
Γεννημένος στο Παρίσι στις 29 Ιουνίου 1947, ο Claude Montamat, όπως είναι το πραγματικό του όνομα, μεγάλωσε σε μια εύπορη οικογένεια. Η μητέρα του ήταν Γερμανίδα προτεστάντισσα και ο πατέρας του Καταλανός. Μαθητής στο Lycée Condorcet. Μετά το απολυτήριο, εργάστηκε στην Όπερα του Παρισιού, προτού αναχωρήσει για την Αγγλία, προσελκυόμενος από την περιθωριακή σκηνή του “Swinging London”.
Οι γονείς του αποδοκίμασαν τις επιλογές του και τον τρόπο ζωής του και τον απομάκρυναν. Για τα καλά. Η επιτυχία του γιου τους δεν ήταν αρκετή για να το αλλάξει αυτό.
Ωστόσο, παρέμεινε πολύ κοντά στη Ζακλίν, τη μικρότερη αδελφή του, η οποία τον υποστήριζε στα επαγγελματικά του σχέδια και ήταν βοηθός του για πολλά χρόνια.
Στο Λονδίνο, ο νεαρός ξανθός άντρας με το σγουρό μουστάκι άρχισε να κατασκευάζει κοσμήματα από παπιέ μασέ. Τον εντόπισε το περιοδικό Vogue, αλλά δεν είχε μεγάλη επιτυχία και δεν είχε άδεια εργασίας. Επιστρέφοντας στο Παρίσι, εργάστηκε ως κατασκευαστής πατρόν για τον ειδικό σε δερμάτινα είδη Mac Douglas.«Η δουλειά μου είναι η μόδα», είπε στον εαυτό του. Η πρώτη του επίδειξη μόδας έγινε το 1975. Τα φανταχτερά χρώματα και τα εκκεντρικά ρούχα του με τους ώμους του ράγκμπι έκαναν αμέσως επιτυχία.
Δημιούργησε τη δική του εταιρεία το 1979. Αυτός ο μάλλον διακριτικός άνθρωπος, τακτικός θαμώνας του Palace, του μοντέρνου νυχτερινού κέντρου, έγινε ένας από τους σταρ σχεδιαστές στο Παρίσι.
Οι θεατρικές επιδείξεις μόδας του ήταν γεγονότα. “Σπουδαίες επιδείξεις”, όπως έλεγε ο Christian Lacroix.
Αφού απέρριψε την πρόταση του Dior να γίνει καλλιτεχνικός διευθυντής του και να αναλάβει τόσο την υψηλή ραπτική όσο και τα ready-to-wear, πήγε στον Lanvin, ο οποίος ήθελε να αναζωογονήσει τις συλλογές του.
Όπως ο Jean Paul Gaultier και ο Thierry Mugler πριν από αυτόν, λάνσαρε επίσης το δικό του άρωμα, το οποίο όμως δεν πήγε πολύ καλά. Η συνεργασία του με τον Lanvin έληξε το 1997, ο ίδιος χρεοκόπησε και αναγκάστηκε να πουλήσει το brand του.
Αυτοκτονία της συζύγου-μούσας του
Στην προσωπική του ζωή ήταν άτυχος. Η Wallis Franken, το αγαπημένο του μοντέλο που είχε παντρευτεί λίγα χρόνια νωρίτερα, πέθανε όταν πήδηξε από το διαμέρισμά τους το 1996. Είχε προβλήματα υγείας και, το 2008, ξυλοκοπήθηκε στο σπίτι του από μια πρώην χορεύτρια go-go που είχε πάρει σε ένα νυχτερινό κέντρο. Η επίθεση τον άφησε με σοβαρά επακόλουθα. Είχε επίσης να αντιμετωπίσει μια άθλια δίκη στην οποία ο επιτιθέμενος του τον κατηγόρησε ότι του είχε μεταδώσει ηπατίτιδα Β.
Ο άνθρωπος που δεν αγαπούσε τίποτα περισσότερο από το να δημιουργεί, έχει επιστρέψει κατά καιρούς στη μόδα, αλλά ποτέ στο προσκήνιο.
