Νόβακ Τζόκοβιτς: Από τις προπονήσεις κάτω από τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ στην κορυφή του κόσμου

Ιδιαίτερα συγκινητικές είναι οι στιγμές που καταγράφονται από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, με τους αθλητές να τα δίνουν όλα για ένα πολυπόθητο ολυμπιακό μετάλλιο.

Ένα όνειρο μόλις έγινε λοιπόν πραγματικότητα για τον Νόβακ Τζόκοβιτς, ο οποίος έγραψε ιστορία στα 37 του και μπήκε στο κλειστό κλαμπ των «Golden Slam». Δηλαδή έχει κατακτήσει τα τέσσερα μεγάλα Grand Slams (πολυνίκης ο Σέρβος με 24 τίτλους) και ολυμπιακό τίτλο. Ένα κατόρθωμα, το οποίο έχουν πετύχει μόλις 4 ακόμη άτομα στην ιστορία του τένις (Ράφα Ναδάλ, Σερίνα Γουίλιαμς, Αντρέ Αγκάσι και Στέφι Γκραφ).

Πιο αναλυτικά ο Νόβακ Τζόκοβιτς νίκησε με 7-6, 7-6 τον Κάρλος Αλκαράθ, στους Ολυμπιακούς Αγώνες, κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο μονό ανδρών του ολυμπιακού τουρνουά στο Παρίσι και θα βάλει σε περίοπτη θέση στην τροπαιοθήκη τον μόνο φημισμένο τίτλο που έλειπε από την τεράστια συλλογή του.

Στα στιγμιότυπα αμέσως μετά τη νίκη του, μπορεί κανείς να καταλάβει πόσο είχε αγωνιστεί ο Σέρβος τενίστας, πόσο είχε μοχθήσει, αλλά και πόσο σπουδαίο ήταν για τον ίδιο να ολοκληρώσει την καριέρα του, έχοντας έναν ολυμπιακό τίτλο και μάλιστα χρυσό. Αξίζει να αναρωτηθεί κανείς όμως το πώς έφτασε ο διάσημος τενίστας στο σήμερα και την κορυφή του κόσμου.

Novak Djokovic. Olympic champion. 🥇

Congratulations @DjokerNole on completing the career golden slam. 👏#Paris2024 @Paris2024 @ITFTennis pic.twitter.com/ZkM99FSjZv

— The Olympic Games (@Olympics) August 4, 2024

Τα δύσκολα παιδικά χρόνια και οι προπονήσεις κατά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας

Γεννήθηκε στο Βελιγράδι στις 22 Μαΐου 1987 στην τότε Γιουγκοσλαβία. Ξεκίνησε να παίζει τένις σε ηλικία 4 ετών. Το καλοκαίρι του 1993, πριν πάει στο δημοτικό, ο εξάχρονος τότε Νόβακ πήγε στις παιδικές κατασκηνώσεις της ομάδας Teniski Klub Partizan. Εκεί, στην ορεινή τοποθεσία Κοπαόνικ, ο μικρός Νόβακ διακρίθηκε για τις επιδόσεις του, και έτυχε μία μέρα να τον παρατηρήσει η παλιά Σέρβα πρωταθλήτρια του τένις Γέλενα Γκέντσιτς, η οποία και δήλωσε: «Αυτός ο μικρός είναι το μεγαλύτερο ταλέντο που έχω δει από τότε που είδα πρώτη φορά τη Μόνικα Σέλες!». Με ενέργειες της ίδιας της Γκέντσιτς, που μεσολάβησε, ο μικρός Νόβακ έτυχε της δέουσας προσοχής, στα 12 του γράφτηκε στην Ακαδημία του Πίλιτς και μετέπειτα σε επαγγελματική ομάδα τένις στο Μόναχο, όπου εκεί ανέπτυξε και ξεδίπλωσε το φυσικό ταλέντο του κάνοντας εντατικές προπονήσεις.

Εκείνη την περίοδο όμως, ο έφηβος Τζόκοβιτς θα ζήσει δύσκολα χρόνια, βίωσε τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και τους αιματηρούς βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ με εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες. Το ΝΑΤΟ βομβάρδιζε την πόλη και δεν ήξεραν πότε και πού θα σκάσει η επόμενη βόμβα. Πήγαιναν για προπονήσεις χωρίς φιλέ σε μέρη που είχαν ήδη βομβαρδιστεί ελπίζοντας ότι δεν θα τα χτυπήσουν ξανά ή στο εσωτερικό άδειων εγκαταλελειμμένων πισινών.

Ο Τζόκοβιτς έμενε με τον παππού και τα δύο μικρότερα αδέρφια του, επίσης τενίστες σήμερα, σε ένα υπόγειο. Ήταν το απαραίτητο καταφύγιο σε μια εποχή τρόμου και ανασφάλειας. Δεν ήταν μόνοι τους. Εκεί έμεναν και άλλοι Σέρβοι πολίτες που έβρισκαν καταφύγιο. Ο χώρος μύριζε υγρασία και μούχλα. Ο συνωστισμός έφερε πρόβλημα, ακόμα και ναρκωτικά. Όπως θυμάται ο ίδιος, επικρατούσε ένα χάος.

Έντεκα αιματηρές εβδομάδες που αφήσαν πίσω τους πολλά θύματα και μια κατεστραμμένη πόλη. Η επίθεση τελείωσε με την συνθηκολόγηση της Σερβίας. Τη διοίκηση του Κοσσυφοπεδίου ανέλαβε ο ΟΗΕ.

Ο ίδιος αθλητής είχε δηλώσει σχετικά με εκείνη την εποχή:

«Το να βλέπεις να πετάνε τα αεροπλάνα από πάνω σου και να πετάνε βόμβες παντού, σε σχολεία και σε νοσοκομεία ακόμα, είναι κάτι φριχτό. Δεν έχασα κάποιον πολύ κοντινό μου άνθρωπο αλλά ξέρω πάρα πολλούς που το έπαθαν και είναι τρομερό. Στην αρχή επικρατούσε μέσα μου θυμός και δίψα για εκδίκηση. Μεγαλώνοντας, ήθελα να συγχωρέσω όσους το έκαναν, αλλά δεν μπορούσα να ξεχάσω το τι έγινε. Πλέον, είμαι ευγνώμων που το πέρασα όλο αυτό και “έφτιαξε” αυτό που είμαι σήμερα. Είχα ακόμα μεγαλύτερη δίψα για δουλειά και πάθος για αυτό που κάνω για να δείξω ότι ένα παιδί από μια ταλαιπωρημένη από πολέμους χώρα, μπορεί να γίνει ο καλύτερος σε αυτό που κάνει. Το βλέπω πλέον σαν κάρμα που έπρεπε να γίνει όχι μόνο για μένα αλλά για όλους τους Σέρβους. Μας ένωσε και βγήκαμε δυνατότεροι».

Η μετακόμιση στο εξωτερικό

Η μέντορας του, Γελένα Τζένκικ είπε στους γονείς του ότι ο γιος τους είναι ο καλύτερος παίκτης που έχει δει και ότι πιστεύει πως μέχρι την ηλικία των 17 θα έχει μπει στην κατάταξη με τους 5 καλύτερους παίκτες του τένις. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη, αλλά η Τζένκικ ήξερε καλά τι έλεγε.

Τελικά οι γονείς του Νόβακ πείστηκαν να αφήσουν το παιδί τους να μετακομίσει στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στο Μόναχο για να διεκδικήσει καλύτερες προδιαγραφές στο τένις. Τον Σεπτέμβριο του 1999 η προπονήτρια επικοινώνησε με τον Νίκολα Πίλιτς και έτσι ο Τζόκοβιτς γράφτηκε στην Ακαδημία του, εκεί. Όταν έφτασε με τη συνοδεία του θείου του, δεν είχε χρήματα ούτε για ένα μπουφάν. Η οικογένειά του δεν μπορούσε να μετακομίσει μαζί του. Μάλιστα, σε δύσκολη κατάσταση βρίσκονταν και τα δύο του αδέρφια που αναγκάζονταν να δουλεύουν για να ενισχύσουν τον αθλητή.

Από εκείνο το σημείο και μετά, ξεκίνησε η διεθνής καριέρα του και κάθε στόχο που έθετε, τον πετύχαινε. Τέσσερα χρόνια αργότερα έφυγε από το Μόναχο και μετακόμισε μόνιμα στο Μόντε Κάρλο με τα υπόλοιπα να είναι ιστορία.

Ο γάμος με τον παιδικό του έρωτα

Με κάποιον πραγματικά αξιοθαύμαστο τρόπο, ο Νόβακ δεν τα κατάφερνε απλώς καλά στην καριέρα του, αλλά τα πήγαινε εξαίσια και με την οικογένειά του. Και στην προσωπική του ζωή, είχε στο πλευρό του τον παιδικό του έρωτα, τον οποίο τελικά παντρεύτηκε. Ο λόγος για την Γελένα ( η σύμπτωση μεγάλη καθώς το κορίτσι αυτό, είχε το ίδιο όνομα με την προπονήτρια του, και την γυναίκα που του άλλαξε τη ζωή). H σχέση τους ξεκίνησε στο λύκειο και το 2003 αποφάσισαν να παντρευτούν, ενώ λίγα χρόνια αργότερα ήρθαν και τα δύο παιδιά στη ζωή τους, ο Στέφαν και η Τάρα.

View this post on Instagram

A post shared by Novak Djokovic (@djokernole)

Η σύζυγός του έχει αναλάβει το ίδρυμα του Νόβακ Τζόκοβιτς, το οποίο παρέχει εκπαίδευση σε μη-προνομιούχα παιδιά και καλύπτει τα έξοδα ταξιδιού των νέων Σέρβων αθλητών σε διεθνή τουρνουά. Ο διάσημος τενίστας ανήκει και στην ομάδα «Πρωταθλητές για την Ειρήνη», όπου στόχος της οργάνωσης είναι να προωθούν την παγκόσμια ειρήνη μέσω των αθλημάτων και να δίνουν μια καλύτερη ζωή στα παιδιά που προέρχονται από χώρες με πόλεμο.

Στην αυτοβιογραφία του «Serve to win» γράφει τόσο για το ταξίδι του μέχρι την κορυφή όσο και για την διατροφή του. Ο ίδιος δηλώνει πως απαραίτητο συστατικό στη ζωή είναι το χιούμορ και προτιμάει να αντιμετωπίζει τις μεγάλες του ήττες ή νίκες με χιούμορ. Οι κοντινοί του δηλώνουν πως δεν θα τον ακούσεις ποτέ να παραπονιέται και πως προτιμάει να αυτοσαρκάζεται. Τέλος δεν κρύβει την έντονη πίστη του, προς τον ορθόδοξο χριστιανισμό και όποτε βρίσκει χρόνο επιθυμεί να επισκέπτεται μοναστήρια της χώρας του για να «μένει προσγειωμένος» και κοντά στην πίστη.