Πρέπει να ήταν η χρονιά που η εφηβεία μου έπνεε τα λοίσθια. Τότε δέχθηκαν οι δικοί μου στο δωμάτιο μου, το δικό μου παλάτι, να έχω μία μικρή έγχρωμη τηλεόραση Saba με κανονάκι που την είχε φέρει ο πατέρας μου από τη Βιέννη χρόνια πριν, τότε που αρχίσαμε να τα βλέπουμε όλα έγχρωμα στη μικρή οθόνη. Όταν μου τη χάρισαν είχαν ήδη πάρει τη δική τους μεγάλη έγχρωμη για το σαλόνι –ευτυχώς χωρίς σεμεδάκι που όταν το έβγαζες, άφηνε το σχέδιο του αλλά με σκόνη.
Τότε, τα μεσημέρια, άρχισα να «συναντιέμαι» με την παρέα του Beverly Hills 90210 και αυτό δεν σταμάτησε μέχρι και τη 10η σεζόν οπότε και τελείωσε. «Έλα με τις αμερικανιές, κάτσε διάβασε», μου έλεγε ο πατέρας μου όταν έμπαινε στο δωμάτιο μου να δει τι κάνω. Εγώ όμως δε θα το έχανα ούτε αυτό το επεισόδιο ο κόσμος να χαλάσει.
Ήμουν ξανθιά τότε και ταυτιζόμουν περισσότερο με την Kelly όμως για μένα το ζευγάρι- πρότυπο ήταν η Brenda και ο Dylan (ο James Dean- εμφανισιακά τουλάχιστον- της γενιάς μας). Γι’ αυτό και όταν είδα ότι ο Dylan απάτησε την Brenda με την κολλητή της την Kelly έγινα έξαλλη και έχασα πάσα ιδέα για την ξανθιά που συμπαθούσα. «Μα να της κάνει τέτοια ζημιά;». Έπαιρνα το φίλο μου το Λουκά για να το συζητήσουμε την ώρα που έπαιζε η σειρά και με σιχτίριζε γιατί δεν ήθελε να χάσει ούτε σεκάνς.
Για μας που ήμασταν τότε στο γυμνάσιο ή στο λύκειο, υπήρχαν μόνο καθησυχαστικές ιστορίες έρωτα που αποτελούνταν από πειράγματα και φλερτ στους διαδρόμους του σχολείου. Με το Μπέβερλι Χιλς μάθαμε για το σεξ των ανηλίκων και τις ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, τις κλινικές για ναρκωτικά και τις αμβλώσεις, τους αλκοολικοί γονείς και τις αμφιβολίες για τον σεξουαλικό προσανατολισμό κάποιου.
Και όλα τα κορίτσια νιώθαμε, στην καρδιά μας, λίγο σαν την Μπρέντα. Η επαρχιώτισσα που μόλις είχε φτάσει στη νέα γειτονιά που προσποιήθηκε θάρρος σε έναν γυαλιστερό κόσμο που δεν γνώριζε. Αυτή που είχε μια οικογένεια με κανόνες που την έκαναν να νιώθει ακόμα παιδί σε ένα πλαίσιο νέων ανθρώπων που έμοιαζαν ελεύθεροι, αλλά στην πραγματικότητα ήταν απλώς μόνοι. Αυτή που θέλει να δείξει την προσωπικότητά της, αλλά που δεν διστάζει να βάψει τα μαλλιά της για να ευχαριστήσει το αγόρι που ερωτεύτηκε το οποίο προτιμούσε τις ξανθές. Όπως όλοι οι γυναικείοι χαρακτήρες στην τηλεόραση και σε αντίθεση με εμάς τους άλλους απλούς θνητούς, η Μπρέντα ήταν επίσης όμορφη, με εκείνα τα πράσινα μάτια που έμοιαζαν γατίσια και την επιδερμίδα από πορσελάνη, όσο για τις μέρες του body positivity ήταν πολύ μακριά τη δεκαετία του ’90. Αλλά όπως εμείς η Brenda ήταν ανασφαλής, σκανταλιάρα, οξύθυμη.
Και όλα τα κορίτσια νιώθαμε, στην καρδιά μας, λίγο σαν την Brenda. Η επαρχιώτισσα που μόλις είχε φτάσει στη νέα γειτονιά που προσποιήθηκε θάρρος σε έναν γυαλιστερό κόσμο που δεν γνώριζε.
Τότε δεν υπήρχε Internet να ψάξεις πράγματα για τους αγαπημένους σου πρωταγωνιστές και όταν άρχισα να το πρωτοβλέπω είτε περίμενα τους τίτλους αρχής για να δω πώς λένε την Brenda, την Kelly, την Donna, τον Dylan, τον Brandon και τον Steve στην πραγματικότητα, είτε πήγαινα στο περίπτερο να πάρω τη Super Κατερίνα που πάντα με έβγαζε ασπροπρόσωπη γιατί όλο και κάτι μάθαινα από εκεί. Και καταρχάς τα ονόματα. Και τα ζώδια. Έμαθα επίσης εκεί ότι η Brenda ή η –δυσκολοπρόφερτη Shannen Doherty- ήταν και στην πραγματικότητα η πιο δύσκολη και κακομαθημένη στα γυρίσματα. Τι κακομαθημένη δηλαδή; Bitch. Και κάπου εκεί μπέρδευα την Brenda με την Shannen και επειδή ένιωθα ότι τους δυσκόλευε όλους σκεφτόμουν ότι καλά έκανε και την απάτησε ο Dylan. Ναι, αλλά η Brenda τι έφταιγε για την κακότροπή Shannen;
