Καρπ, Αποικία Νο 3, Φυλακή του Πολικού Λύκου. Ο Αλεξέι Ναβάλνι, του οποίου η ζωή και το τέλος θα αποτελέσουν το δίχως άλλο την επόμενη επιτυχημένη σειρά του Netflix, έδειχνε στον Πούτιν ότι αντέχει τα πάντα -απόπειρες, δηλητήρια, βασανιστήρια. Το «ίδρυμα της κόλασης» έγινε το τελευταίο κολαστήριο για τον άνθρωπο που δεν λύγιζε με τίποτα. Ε, έπρεπε να τελειώνουν και με αυτόν που ήταν σίγουρα πιο έξυπνος από τον Πριγκόζιν, ο οποίος «έθαψε» μόνος του το όνειρό του πέρυσι το καλοκαίρι.
Ο Αλεξέι, χρόνια τώρα αποτελούσε την πιο ισχυρή αντιπολιτευτική φωνή που σίγασε στις 16 Φεβρουαρίου. Η Γιούλια Ναβάλναγια, η εντυπωσιακή σύζυγός του και πάντα στο πλευρό του, λέει πως θα συνεχίσει το έργο του και καλεί τη διεθνή κοινότητα να ενωθεί μαζί της και να πολεμήσει το τρομοκρατικό καθεστώς στη Ρωσία.
Δεν είμαι πολιτικός αναλυτής και ελάχιστα ξέρω για τα πίσω από τα φώτα της Ρωσίας. Δεν μπορώ να μπω στα βαθιά, μπορώ όμως να καταλάβω πως αυτός ο δικηγόρος και ακτιβιστής, ο γοητευτικός επίσης άνδρας, ήταν ίσως η πιο σοβαρή απειλή για τον Πούτιν, διότι αλλιώς δεν θα τον κυνηγούσε έτσι, δεν θα είχαν επιχειρήσει να τον δηλητηριάσουν το 2020, δεν θα τον βασάνιζαν αλύπητα και τελικά δεν θα τον ξεφορτώνονταν.
Είναι σχεδόν απίστευτο να νιώθεις πως σε μια χώρα σαν τη Ρωσία, με αυτόν τον πολιτισμό και την ιστορία, με αυτούς τους συγγραφείς που λατρεύω, με τα καλά και τα κακά της και την αδιαμφισβήτητη γοητεία της, το έτος 2023, μια δικτατορία να δρα τόσο απροκάλυπτα. Κι επειδή ακούω ήδη τις φωνές, μπορεί και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, στην Αμερική, να σιγούν αντιφρονούντες με άλλους τρόπους ή να καλύπτονται οι μυστικές υπηρεσίες, αλλά… πώς να το κάνουμε; Πρέπει να έχεις και τρόπο. Ενας Τραμπ υποκίνησε τις ταραχές στο Καπιτώλιο και ξεσηκώθηκε το σύμπαν. Αν στη Μόσχα ξεσηκωθείς, η τρικλοποδιά θα σε ρίξει κάτω αμέσως.
Και λες μετά… αυτό είναι. Δεν υπάρχει σωτηρία, δεν υπάρχει ελπίδα, δεν υπάρχει κάτι στο οποίο να μπορείς να πιστέψεις για να παλέψεις. Είναι τρομερό να νιώθεις στον σύγχρονο κόσμο πως κάθε μάχη είναι μάταιη. Οι μάχες για την ελευθερία ήταν, είναι και θα είναι οι πιο δυνατές και σημαντικές. Δεν είναι κρίμα κι άδικο, που λένε, να φτάσεις να πιστεύεις πως δεν έχουν νόημα;
