Το πρώτο μάθημα που παίρνεις όταν αποφασίσεις να γίνεις δημοσιογράφος είναι ότι όταν έχεις μία πληροφορία, τη διασταυρώνεις. Το επόμενο πιο σημαντικό είναι να είσαι ιδεολογικά ανόθευτος και αντικειμενικός όταν μεταδίδεις μία είδηση διασταυρωμένη. Ξέρω, γελάτε! Με την είσοδο του 2024 -τι λέω- από την αντίστροφη μέτρηση κιόλας για την νέα χρονιά φάνηκε ότι τίποτα δεν άλλαξε από τον διεστραμμένο τρόπο που «γεννιέται» μια είδηση για να κάνει κλικ, για να πολώσει, για να γίνει μία ακόμα ευκαιρία μίσους, ρατσισμού και γνήσιας προπαγάνδας λίγο πριν ευχηθούμε «αγάπη και ειρήνη σε όλο τον κόσμο».

Γνωστά άγνωστος εκείνος που μετέδωσε πρώτος τα fake news, συγχαίροντας τον νέο Δήμαρχο Αθηναίων, Χάρη Δούκα, επειδή κρατάει το χέρι ενός κοριτσιού από την Παλαιστίνη που μαζί θα μετρήσουν αντίστροφα για την νέα χρονιά, ως ισχυρό μήνυμα υπέρ των Παλαιστινίων.  Δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να αναμεταδώσουν και πολλά σάιτ αλλά και σόσιαλ μίντια με ακρίβεια, την ανακρίβεια σχετικά με το ποιο ήταν αυτό το κοριτσάκι. Επάνω σ’ αυτήν την είδηση άρχισε να χτίζεται, πίσω από ένα πληκτρολόγιο και από λυπηρά μεγάλη δόση μοναξιάς, η πόλωση, το μίσος, ο φανατισμός και οι θεωρίες συνωμοσίας επειδή το χρώμα του δέρματος του 9χρονου κοριτσιού ήταν πιο μελαψό, από την «Αρία φυλή» στην οποία ανήκουν κάποιοι Έλληνες.

Έτσι λοιπόν ένα παιδί μόλις 9 ετών υπέστη μία χυδαία σοσιαλμιντιακή κακοποίηση, στην αυγή της νέας χρονιάς και στη μέση ενός ακραίου ιδεολογικού φανατισμού όπου οι μισοί έβριζαν τον Χάρη Δούκα γιατί προτίμησε να ανεβάσει στη σκηνή ένα «προσφυγόπουλο» (και όχι κάποιο «ελληνόπουλο») ενώ οι άλλοι μισοί τον αποθέωναν που ανέβασε στη σκηνή ένα «κοριτσάκι από την Παλαιστίνη». Οι Ιάπωνες περίμεναν το τσουνάμι, σε εμάς, στην Ελλάδα, έφτασε όμως με την μορφή αμόλυντης βλακείας.

Γιατί όχι απλά δεν έχει απολύτως καμία σημασία η καταγωγή του συγκεκριμένου κοριτσιού- για την ιστορία και μόνον είναι το παιδί της παρουσιάστριας της βραδιάς Νάνσυς Ζαμπέτογλου- αλλά αντίθετα αυτό που εξοργίζει και θυμώνει είναι πώς, χωρίς ντροπή, χωρίς σεβασμό, χωρίς έλεος, χωρίς σκέψη και ενσυναίσθηση, ένα παιδί έγινε βορά στην αδήριτη μήνι πάσας ακραίας ιδεολογίας των τρολ. Πώς από τη μία, εφευρίσκουμε μία καταγωγή σ’ ένα παιδί με βάση το χρώμα του για να το εργαλειοποιήσουμε ιδεολογικά και πώς από την άλλη, το χρώμα ενός παιδιού βγάζει από μέσα μας τα καλά κρυμμένα και φανερά κακοποιητικά μας ένστικτα και τον αφιλτράριστο ρατσισμό που τρέφουμε για τη διαφορετικότητα ακόμα και αν προσπαθούμε να τον τιθασεύσουμε για να φανούμε πολιτισμένοι ως κοινωνία. Στο Χ (πρώην Twitter) γράφτηκαν ανησυχητικές εκφράσεις όπως «λάθρο», «μελαμψό προσφυγάκι», «χάθηκε να αγκαλιάσεις ένα ελληνόπουλο;».

Υπήρχαν και εκείνοι που μετά την γκάφα ολκής υπέπεσαν και σε επόμενη, σπεύδοντας να ανακαλέσουν με τη δικαιολογία ότι «δεν ξέραμε ότι ήταν Ελληνάκι». Δηλαδή αν το ήξεραν, απλά δε θα το έλεγαν. Δηλαδή επιβεβαιώνουν με τον πιο πανηγυρικό και πρωτόγονο τρόπο το ρατσιστικό τους υπόβαθρο. Είναι η περίπτωση “καλύτερα να μασάς, παρά να μιλάς”.

Όλα αυτά εν έτει 2024 πρέπει να μας προβληματίσουν ξανά από την αρχή.

Γιατί τα παιδιά είναι αθώα. Δεν ξέρουν από στρατηγικές, marketing, προπαγάνδα, ιδεολογικά τερτίπια. Όπως και η μικρή Σοφία που με την παιδική της αθωότητα και τον ενθουσιασμό, ανέβηκε στη σκηνή για να είναι μαζί με τη μητέρα της στην πιο λαμπερή -για τα παιδικά μάτια- στιγμή της αλλαγής του χρόνου.

Τα παιδιά δεν είναι αντικείμενα. Δεν αποτελούν ιδεολογικά εργαλεία για την πολιτική καμπάνια κανενός. Δεν μπορεί να είναι το ερέθισμα για να προκαλείται η οργή οποιουδήποτε άχρηστου και επικίνδυνου ηλίθιου (γιατί υπάρχουν και οι ακίνδυνοι χρήσιμοι).

Είναι σίγουρο ότι η μικρή Σοφία, θα έχει τη μεγάλη σοφία να μας συγχωρέσει και αυτό δεν είναι παρήγορο. Αυτό μάς αφήνει με τις ενοχές μας… Όσοι μπορούμε να αισθανθούμε.

Πηγή κεντρικής φωτογραφίας: cityofathens.gr