Αποκωδικοποιώντας τον Γιώργο Νταλάρα

Σκηνή 1η –Αληθινό γεγονός: Στα λίγα χρόνια της τηλεοπτικής μου εμπειρίας έχω πετύχει έναν γνωστό αρχισυντάκτη τηλεοπτικής εκπομπής να λέει με καμάρι και περισσή υπερηφάνεια στην ασκούμενη ρεπόρτερ: «Εγώ όταν ήμουν στην ηλικία σου από τη λύσσα μου να είμαι σ’ αυτό το επάγγελμα τα έκανα όλα. Ξεροστάλιαζα για μία δήλωση που θα έκανε ντόρο, έβγαζα ειδήσεις οι οποίες αναπαράγονταν παντού, δημιουργούσα ίντριγκες και κουτσομπολιά, έβγαζα από τη μύγα ξύγκι που λένε και κοίτα με τώρα που είμαι;».

Ο λόγος που τα έλεγε όλα αυτά ήταν για να την πείσει να πάει έξω από το σπίτι μιας γνωστής λαϊκής τραγουδίστριας και να την περιμένει μέχρι να βγει έξω να πετάξει τα σκουπίδια της και να της πάρει μία δήλωση με τα μπικουτί, για την κόντρα που είχε ξεσπάσει με μία άλλη λαϊκή τραγουδίστρια για αφορμή που προσομοίαζε σε κόκκο της άμμου.

Σκηνή 2η –αληθινό ρεπορτάζ/πρόχειρο παράδειγμα: H είδηση λέει ότι ένας γνωστός ηθοποιός χάνει τον αδελφό του. Το επιτόπιο ρεπορτάζ θέλει να τρέξουν ρεπόρτερ από μία ή δύο πρωινές εκπομπές της τσιχλόφουσκας πίσω από τον χαροκαμένο ηθοποιό και να τον ρωτάνε «Πώς νιώθετε για την απώλεια του αδελφού σας;». Ντρέπεται και η ντροπή και αν υπήρχαν ψήγματα διάθεσης «μαύρου» σαρκασμού –αλλά πού να τον βρει κανείς σε τραγικές στιγμές πόνου και απώλειας- θα είχε ενδιαφέρον μία απάντηση τύπου: «νιώθω υπέροχα έτοιμος να ανέβω στα τραπέζια και να χορεύω από χαρά σαν να μην υπάρχει αύριο».

Και ήρθε η στιγμή που ο Γιώργος Νταλάρας δίνει μία συνέντευξη εξ αφορμής του νέου του άλμπουμ «Πειράζοντας τον Γιώργο Νταλάρα» και τις εμφανίσεις του στο Παλλάς με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη και ανάμεσα σε πολλά και ενδιαφέροντα που είπε, ήταν και κάτι απόλυτα ταυτισμένο με αυτό που χρόνια τώρα πρεσβεύει εκείνος, για την ακρίβεια, είναι εκείνος: «Έχουμε καταπληκτικούς ανθρώπους στον χώρο της μουσικής που εκμεταλλεύονται την σχέση τους και κάνουν διαφημίσεις με μπιφτέκια και λουκάνικα. Δεν είναι καλό αυτό, είναι ντροπή, είναι στα όρια του ”καραγκιοζιλικίου”».

Όσοι παρακολουθούν τη ζωή, το ζην καλλιτεχνικώς, την αφοσίωση του στη μουσική αλλά και τις κατά αραιές περιόδους συνεντεύξεις του, θα παρατηρήσουν ότι αυτές είναι οι απόψεις του. Συνεπείς, αυστηρές, πειθαρχημένες αλλά αυτές είναι.

Και παρόλ’ αυτά, δεν απαγόρευσε σε κανέναν, με αυτές του τις απόψεις, να «ξαναφάει» μπιφτέκια και λουκάνικα προς τέρψιν του target group των αλλαντικών και του φιλοθεάμονος και μουσικόφιλου κοινού. Γιατί είναι μόνον οι απόψεις του.

Κάπως έτσι πάντως ξέσπασε το πρώτο μεγάλο beef του 2024 όπου ρεπόρτερ κυνηγούσαν κάθε λογής τραγουδιστές για να απαντήσουν στον Γιώργο Νταλάρα και να γραφτούν πηχυαίοι τίτλοι στα σάιτ και στις εκπομπές τύπου «οργή καλλιτεχνών εναντίον του Γιώργου Νταλάρα».

Και σαν να μην έφτανε αυτό, εξερχόμενος από ενημερωτικό σταθμό στον οποίο ήταν καλεσμένος για να μιλήσει για τον Βασίλη Τσιτσάνη, δέχθηκε το λεγόμενο «πέσιμο» των ρεπόρτερ ώστε να αναγκαστεί να ξαναπαντήσει στις αντιδράσεις των όχι αναγκαστικά ομότιμων καλλιτεχνών, για τα μπιφτέκια και τα λουκάνικα.

Όμως τι ήθελε να πει τελικά εκείνος, με άλλα λόγια μέσα από το ξέσπασμά του;

• Ότι έχουμε δώσει τον τίτλο της δημοσιογραφίας στο «πέσιμο» που κάνουν πεινασμένοι για είδηση νεαροί ρεπόρτερ με άγνοια γενικότερη και κινδύνου σε ανθρώπους που βρίσκονται στην επικαιρότητα για τους οποίους στήνουν καρτέρι.
• Ότι όποιος έχει μία κάμερα και ένα μικρόφωνο- μαρκούτσι δεν είναι αναγκαστικά δημοσιογράφος.
• Ότι δεν μπορείς να συμπεριφέρεσαι στο Γιώργο Νταλάρα (στη θέση αυτού του ονόματος τοποθετήστε οποιοδήποτε άνθρωπο έχει χτίσει με κόπο και ποιότητα το όνομά του) με τον ίδιο τρόπο που συμπεριφέρεσαι σ’ έναν παίκτη του Survivor που μόλις άφησε τον Άγιο Δομίνικο.

• Ότι δεν είναι υποχρεωμένος κανένας επειδή εσύ του έστησες καραούλι έξω από το σπίτι του, δίπλα από το αυτοκίνητό του, κοντά σε μία δραστηριότητα του, να σου απαντήσει.
• Ότι τηλεοπτική δημοσιογραφία δεν είναι η trash tv
• Ότι πρέπει να ξυπνήσουν οι νέοι που μπαίνουν στο επάγγελμα του δημοσιογράφου και να δουν την καριέρα τους, με ήθος και αρχές, με σπουδές και γνώσεις φέρνοντας μια υψηλή αισθητική στο επάγγελμα.
• Ότι το να ξεκινήσει ένας δημοσιογράφος από χαμηλά δεν σημαίνει ότι πρέπει να πέσει χαμηλά ανακυκλώνοντας ειδήσεις –σκουπίδια.
• Ότι «τα λέει στη νύφη για να τα ακούσει η πεθερά». Γιατί ουσιαστικά δεν τα έβαλε με τα παιδιά, τα έβαλε με «ολόκληρο το σύστημα ανακύκλωσης τηλεσκουπιδιών».

• Ότι αυτά τα παιδιά «δεν κάνουν απλά τη δουλειά τους». Κάνουν μία κακοπληρωμένη δουλειά που εκτός από άγνοια περιέχει και χυδαιότητα. Μια χυδαιότητα πού ίσως να μην την φέρνουν από το σπίτι τους. Ο Νταλάρας λοιπόν τους λέει ότι μπορούν και καλύτερα…
• Ότι όλοι οι δημοσιογράφοι- ανεξαρτήτως ηλικίας, εμπειρίας, ονόματος ή δημοφιλίας- οφείλουμε να σεβόμαστε τη δουλειά μας και αυτό ίσως να το έχουμε ξεχάσει. Όχι, ίσως… Σίγουρα.

Τι πρέπει να κρατήσουμε απ’ όλο αυτό; Ότι ο Γιώργος Νταλάρας μας ανάγκασε να κάνουμε την αυτοκριτική μας: όλοι. Κανάλια, σάιτ, δημοσιογράφοι, τηλεθεατές. Δηλαδή εκείνοι που αποφασίζουν για το τι είναι είδηση κάθε φορά και εκείνοι που επιλέγουν να της δώσουν οντότητα και ορατότητα. Τι άλλο κρατάμε; Ότι ακόμα και αν δεν μας αρέσουν αυτά που λέει, ούτε ο τόνος που τα λέει, τουλάχιστον είναι σημαντικό ότι έχουμε να λέμε ότι διαφωνήσαμε με τον Γιώργο Νταλάρα.