Η Κική Δημουλά μπήκε στις 2 Φεβρουαρίου 2020 σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας λόγω της χρόνιας αναπνευστικής ανεπάρκειας από την οποία έπασχε. Τελικά, απεβίωσε 20 ημέρες αργότερα, στις 22 Φεβρουαρίου, λόγω καρδιακής ανακοπής σε έδαφος σοβαρής χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας και καρδιακής ανεπάρκειας.
Η διακεκριμένη και πολυβραβευμένη ποιήτρια της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς, με μεγάλη απήχηση στο αναγνωστικό κοινό. Ανάμεσα στα θέματα με τα οποία καταπιανόταν, η απουσία, η απώλεια, η μοναξιά, ο χρόνος, ο έρωτας. Και αυτό το τελευταίο αίσθημα όπως μαθαίνουμε από τα ποιήματά της, “δεν θέλει χρόνο, θέλει ταχύτητα”. Ρήματα, ουσιαστικά, επίθετα, αντωνυμίες. Όλα ψάχνουν τη θέση τους μες στα ποιήματα της πολυβραβευμένης ποιήτριας της μεταπολεμικής γενιάς, Κικής Δημουλά. Όλα αυτά σε συνδυασμό, είχαν καταφέρει τόσα χρόνια να δώσουν ένα ποιητικό αποτέλεσμα που είχε αναδείξει τη Δημουλά σε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και σε μία από τις πιο επιτυχημένες γυναίκες ποιήτριες.
Η σπουδαία ποιήτρια γεννήθηκε στην Αθήνα στις 6 Ιουνίου του 1931 με καταγωγή από την Καλαμάτα. Όταν το 1953 παντρεύτηκε τον ποιητή και πολιτικό μηχανικό, Άθω Δημουλά, άρχισε να βιώνει εμπειρίες που θα στιγμάτιζαν αργότερα τον τρόπο γραφής της. Το μόνο βέβαιο είναι πως ήρθε στη ζωή με την ανάγκη να παλεύει για τις λέξεις, και ίσως αυτό ήταν το ισχυρότερο προμήνυμα ότι θα ασχοληθεί με την ποίηση.