Ο Ρώσος επιστήμονας και συγγραφέας, Ισαάκ Ασίμοφ έλεγε πως «Η βία είναι το τελευταίο επιχείρημα των αποτυχημένων» και η στυγερή δολοφονία του Άλκη Καμπανού από τυφλό οπαδικό χτύπημα πριν από ακριβώς δύο χρόνια, είναι η επιβεβαίωση της αποτυχίας μας ως κοινωνία.

Για όποιον έχει κοντή μνήμη ή ηθελημένη αμνησία, ήταν Τρίτη, 1 Φεβρουαρίου 2022 όταν στην περιοχή Χαριλάου Θεσσαλονίκης, ο 19χρονος Άλκης Καμπανός δολοφονείται κατά τη διάρκεια βίαιης επίθεσης εις βάρος αυτού και της παρέας του, από οργανωμένους οπαδούς. Δύο χρόνια μετά τη δολοφονία που συγκλόνισε την Ελλάδα, δεκαεννέα κεριά άναψαν στις 00:19 τα ξημερώματα της Πέμπτης, στο σημείο της δολοφονίας.

Τη συμβολική κίνηση, που συνοδεύτηκε από την τήρηση ενός λεπτού σιγής, οργάνωσε η Δομή 1ης Φεβρουαρίου 2022 – Εις το Όνομα του Άλκη, στη μνήμη του νεαρού φοιτητή, παρουσία του πατέρα του Αριστείδη Καμπανού και της αδελφής του Μαρίας.

«Δύο χρόνια πέρασαν από την απόφραδα εκείνη ημέρα της 1ης Φεβρουαρίου, (όταν) δώδεκα νεαροί οπαδοί του ΠΑΟΚ τυφλά καθοδηγούμενοι από τα άγρια ένστικτα τους έπραξαν το αδιανόητο. Αφαίρεσαν τη ζωή του Άλκη επειδή ένα παιδί από την παρέα του φώναξε ότι είναι Άρης. Ο χρόνος για μένα και τη Μελίνα και την οικογένεια μας σταμάτησε εκείνη τη στιγμή», δήλωσε ο πατέρας του Άλκη.

Δύο χρόνια μετά, τίποτα δεν άλλαξε είτε εντός, είτε εκτός γηπέδου. Η βία ανάμεσα στους νέους απλώνεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα και δεν αφήνει περιθώρια ανοχής σε μια κοινωνία που έμαθε να τρέφεται με μίσος απέναντι στο διαφορετικό. Ακόμη κι αν το «διαφορετικό» σημαίνει ότι κάποιος τυγχάνει να έχει διαφορετική ομάδα από εσένα, ο παρονομαστής της αποτυχίας είναι κοινός για όλους.

Φυσικά η νεανική βία δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Είναι κάτι που προϋπήρξε, και για να διαιωνίζεται, φαίνεται πως έχει γερές βάσεις. «Δυστυχώς ο κύκλος βίας που φοβόμουν συνεχίζεται», τόνιζε ο πατέρας του αδικοχαμένου Άλκη έναν χρόνο πριν, λέγοντας πως θα μπορούσε να αγκαλιάσει του δολοφόνους του παιδιού. Η απάντηση στο γιατί, έρχεται παρακάτω:

Η σκληρή βία που αναπαράγεται και καταλήγει σε ακραία περιστατικά, έχει κάνει τις συμμορίες στις γειτονιές και στα οπαδικά, να χτυπούν μέχρι θανάτου κάποιον, έτσι για να «σπάσουν πλάκα».

Κορίτσια επιτίθενται σε άλλα κορίτσια, φτύνοντάς τα και ρίχνοντας γροθιές στο πρόσωπο για viral ποσταρίσματα στα social, αγόρια συμμετέχουν σε ομαδικές πράξεις μιας εντελώς παραβατικής και αντικοινωνικής συμπεριφοράς για να γίνονται πιο «αρεστά». Ανάμεσα σε αυτές τις δύο κατηγορίες, φυσικά υπάρχουν κι εκείνοι οι νέοι ανεξαρτήτως φύλου που με την ίδια ευκολία που λένε το όνομά τους, βγάζουν από την τσέπη τους και από έναν σουγιά, αδιαφορώντας για το αν μετά από λίγο, θα έχουν αφαιρέσει μια ζωή γιατί πήγε κόντρα στις -γεμάτες παρωπίδες- «απόψεις» τους.

Δεν είναι πολύ ασφαλές πια να κινείσαι έξω μόνος, δεν είναι εύκολο να εκφράζεις ανοιχτά τις απόψεις σου γιατί θα υπάρχει πάντα ο φόβος ότι «θα τις φας». Δεν είναι σίγουρο ότι δεν θα κινδυνέψει η ζωή σου αν βρεθείς μπροστά σε αυτή την εξαγριωμένη γενιά. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα υπάρχει πάντα ο φόβος.

Με αφορμή την τραγική συμπλήρωση των δύο χρόνων από την αφαίρεση ζωής του Άλκη, καθόλη τη διάρκεια της ημέρας, θα είναι στημένο στο σημείο της δολοφονίας πανό με σύνθημα «Γινόμαστε ένα για τον Άλκη», καλώντας τους φιλάθλους διαφορετικών συλλόγων να φωτογραφηθούν φορώντας τα χρώματα των ομάδων τους. Γινόμαστε ένα για εκείνον γιατί το σίγουρο είναι ότι ως κοινωνία αποτύχαμε ολοσχερώς…

*Υπενθυμίζεται ότι σήμερα ψηφίζεται στη Βουλή το νομοσχέδιο για την οπαδική βία και τα νέα μέτρα που θα πάρει η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση φαινομένων που κόστισαν τις ζωές πολλών ανθρώπων τα τελευταία χρόνια.